So ito na nga anoh...
Linggo nang gabi naghahanda na ako ng mga notebook at mga gamit at damit kong susuutin sa unang kalse ko hangang sa natulog na ako pag katapos.
Kinabukasan...
Lunes...
"Stella!"
sabay nahulog sa kama..
"Ano ba mama!"
Mama: "anong mama kadyan 5:00 na anuba mahuhuli ka na sa klase.!"
Mama: "Hindi mo ba inayos yung alarm clock mo bago matulog stella?"
Eh!! "kase naman mama kahit anong gawin kong pag set ng alarm d parin ako nagigising!"
"Pano ba naman anak eh puyat ka ng puyat!"
umalis na ng kwarto ko si mama at nag handa na sya ng almusal sa baba..
Habang kumakain naalaala ko yung nakita kong lalaki sa puregold na nakipag agawan sa baon ko na paborito ko.
Hangang sa naligo na ako..
"Ang LAMIG"
"Ma! May mainit?"
"Oonak meron"
"Bayan nakakainis hindi mo naman ma sinabi eh"
Mama: "eh di kanaman nagtatanong eh."
"Hay nako d bale ma salamat po"
"Umakyat na ako sa itaas at nagbihis..."
Pag katapos kong magbihis bumaba na ako at humingi na ng baon kay mama.
Hay nako kakaiyak pasukan nanaman d bale baon is real"
Pabulong na sabi ko.."Anong baon is real ha?"
Biglang narinig ni mama yung bulobg sa hangin ko.."Ah yun ah wala po yun sige po ma papasok na po ako!"
Mama: "oh sige na at baka mahuli kapa sa klase." ingat"
PAhabol na sabi ni mama...Habang naghihintay ako ng masasakyang tricycle sa amin iniisip ko na kung anong oras na at kung saan nanam
an ako uupo..Habang nakasakay sa backride nakikita ko na may mga istudyanteng nagmamadali na sa paglalakad at yung iba ay parang tumatakbong lakad na
"Anong meron?"
Tanong sa sarili..
"Dahil hindi ko pinansin yung mga istudyante na nagmamdali napatanong na ako kay manong kung anong oras na?"
Ako: "Manong anong oras na po ba?"
Manong: "6:17"
Ako: "Ay salamat po manong lalakad na rin po ako sigurado malelate pa po ako pag d pa po
Ako maglalakad at tatakbo."kase naman eh tagal ko kumilos... Hay!...
Dahil sa lakad na patakbo ko nakarating na rin ako sa wakas sa school yun nga lang 6:22 na!
Hay salamat nakarating den may 7min pa ko para makapaghanap ng room ko.
"Ano nga ba room no. Ko?"
Sabay binuksan ang bag upang kunin ang room no. Na nakasulat sa papel..
"Ah! Room no.18 "
Habang naghahanap ako napag isipan kong magtanong tanong..
"Kuya san po ba room no.18?"
Kuya: "D ko rin alam eh sorry"
"Ate san po ba room no.18?"
Ate: "Baka sa 4th floor"
YOU ARE READING
BEING NBSB IS INSECURITY?
RandomAng kwentong ito ay tungkol sa isang teenager na babae na NBSB or No Boyfriend Since Birth. Tunghayan natin ang mga magaganap sa isang babaeng teenager na NBSB at ang kanyang hamon Ng PAG IBIG sa kanyang buhay na makakaapekto sa PAG AARAl niya lalo...