Devasa ofis binasına girdiğimde oldukça gergindim. Theresa'nın 'Hadi ama hem yıllardır bitmeyen Jelena dramasından kurtulacaksın, hem de satışlarını yükselteceğiz, Tanrım üstelik o Harry Styless!' ısrarları sonucunda anlaşmayı kabul etmiştim.
Harry Styles ile bir yıl sürecek olan 'Sevgilicilik' oyunumuz başlayacaktı.
Onu tanımıyordum, sadece bir aralar Taylor ile takılmışlardı ve bunun gerçek olup olmadığını da bilmiyordum, belki o da reklam içindi, hiç sorma gereği hissetmemiştim. Ama Taylor'a geçen hafta, 'Eğer eski sevgililerinden biriyle görüntülenseydim sorun olur muydu?' diye sorduğumda 'Eski, eskidir bebeğim, tepe tepe kullan' demişti ve bu içimi rahatlatmıştı.
Theresa'ya bunun garip duracağını söylemiştim. Yani en yakın arkadaşımın ex'iyle çıkmamın... Ama o 'Ne kadar drama, o kadar çok manşet!' diyerek bana göz kırpmakla yetinmişti.
Asansördeki kırmızı ışıklı sayıların tek tek artışını izledim ve 14. katta durduğunda asansörden indim.
Sağ taraftaki 405 numaralı ofiste olduklarını söylemişti Theresa, bu yüzden oyalanmadan o tarafa yöneldim.
Odanın içi görünmüyordu, aynalı cam vardı bu yüzden kendi yansımamı görüyordum. Aynada kendimi süzdüm. İlk izlenim önemliydi, sonuçta Styles ile bir yıl evcilik tarzı bir oyun oynayacaktık ve saygısını kazanmam gerekiyordu. Ah Tanrım! Umarım sorun çıkaran aptal ün manyağı heriflerden değildir!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugün ne giymem gerektiği hakkında dün gece baya düşünmüştüm. Fazla ciddi ve resmi olmam garip algılanabilirdi ama fazla rahat olursam da basit görünecektim. Sonunda böyle bir şeyler giymeye karar vermiştim ve içime sinmişti. Ne çok resmi, ne de çok rahat!
Odanın kapısını tıklatıp cevap beklemeden içeri girdim. Şaşırmamıştım, takım elbiseli beyler ve siyah mini etekli, dekolteli beyaz gömlekli hanımlar... Ajansların vazgeçilmeziydi bunlar sonuçta. Lanet.
Theresa'yla göz göze geldiğimizde bana 'Sonunda geldin' anlamında göz devirmişti. Aslında tam vaktinde kapıdaydım ama dünden hevesli gibi görünmemek için beş dakika arabamda beklemiştim. Hayır, ben kasıntı değilim. Sadece insanlar kibarlığımı ve saygılı yapımı yanlış anlayıp farklı yönlere çekip durduklarından böyle önlemler alıyordum.
Theresa'ya omuz silktikten sonra masa etrafında toplananları süzmeye geri dönmüştüm ki gördüğüm kişi gözlerimin irice açılmasına sebep olmuştu.
Hadi ama! Televizyonda bu kadar iyi görünmüyordu! Ayrıca onunla en son 2013'te VMA'da karşılaşmıştık, tamam o zaman da iyiydi ama... Siktir!
Ona hayran hayran baktığımı farkettiğinde dudaklarında ukalaca bir kıvrım oluştu. Kendimi toparlayıp yüzüme sert bir ifade yerleştirdim ve "Geciktiğim için özür dilerim" diyerek masada Theresa'nın yanına, Harry'nin ise tam karşısına oturmuştum.
