Kapıya on beş dakikadır vuruyorum ama ne ses veriyor ne de içeride bir kıpırdanma duyuyorum ne yapıyor içeride bu kız?
"Jessica iki dakika içerisinde çıkmazsan kapıyı kırar çıplak olsan dahi seni oradan çıkartırım."
Gene ses yok.Acaba kendine birşey mi yaptı düşüncesi beynimi kurcalarken dayanamayıp kapıyı kırdım.Küvet ağzına kadar köpük doluydu Jessica yoktu yada bir dakika Jessica!! Elimi hızla küvetin içine daldırdım ve saçlarından tutarak kafasını yukarı kaldırdım.Nefes almıyordu ve ben ilkokulda aldığım ilkyardım derslerine şükrederek morarmış dudaklarını birbirinden ayırdım içime çektiğim oksijeni aralıp dudaklarına üfledim.İlk yirmi saniye tepki vermedi,korkmaya başlayacaktım ki öksürmeye başladı.Hala yarı baygındı ben vücuduna bakmayı düşünecek o da utanacak durumda değildi.Ilık suyla vucudunu durulayıp bedenini havluya sardım.Iç çamaşırlarıyla olması kendine gelince doğacak utançlık krizini bir nebze olsun azaltacaktır diye düşünürken vereceği tepkileri hayal edip gülümsedim.Dudak rengi normale dönmüş ve uyuyor gibiydi.Mission complete!
Ama aklıma takılan şey bunun nasıl olduğuydu neden kendini boğmak istesin ki?
"Anne"
Cılız sesiyle düşüncelerimden sıyrılıp kendime geldim.Ölümden dönmüştü ve onu terkedip giden annesini sayıklıyordu.Gözlerimin dolmasına engel olamadım ve elini tuttum.Önce çekinsede sonra parmaklarını oynattı ve sıktı.
"Sst buradayım bebeğim seninleyim sakin ol rahatla ve uyu"
Mırıltılar çıkararak elini çekti ve diger tarafa döndü.Üzerini örtüp alnına bir öpücük kondurdum ve ışığı kapatıp odadan çıktım.Yarın annemler gelmeden sorularımın cevabını almalıyım.
