Masamdan Çalıkuşuna Notlar

LXXXIV- Alışamadım Siyaha

Yine bir atlı koşmaya başladı bu kara örtüsünü gökyüzüne çekmiş gece vaktinde.

Gürültülü sessizliğe bulanmış hayat, nasıl da acıtıyor bedeni öyle!

Ağlamayan tek benliğim olarak ruhum kaldı artık yalnızca geriye.

Lacivert mürekkeple yazıyorum şiirlerimi yine.

Alışamadım siyaha.

Eğer alışırsam siyah mürekkepler yine katran kokan bulutları hatırlatacak bana.

Katran kokulu kara bulutları hatırlamak kesik atıyor ruhumun çizgilerine.

Acı acı kanıyor ruhum, bu gece sessizliğinin ortasında bir çocuk gibi.

Hayaller haketmez dinmeyi, bilirsin.

Bilirsin kalem kâğıt saçılmış masamın üzerindeki boş mürekkep paketlerini.

Köşede de birkaç yanık kibrit dururdu, bilir misin?

Onlar aydınlatırdı benim yıldızlı gecelerimi, ruhumun kasvetli çiziklerini.

Bilirsin beni, resimlerimde geceyi hep laciverte boyardım. Siyaha alışamadığım gibi.