CHAPTER ONE
Napamulat naman ako nang marinig ko ang irit ni Harlen mula sa kabilang kwarto. Tumayo agad ako at nagtatakbo papunta sa kabilang kwarto. Naabutan ko siyang nakahiga sa kanyang kama at tulog habang nagpapabaling baling sa kaliwa't kanan ang kanyang ulo.
"Harlen! Wake up! Wake up!" niyugyog ko siya hanggang siya ay magising.
Niyakap ko siya nang bigla siyang umiyak at sandali lang yon at nakabalik na naman uli siya sa pagtulog. Bumuntong-hininga ako. Hindi ko baa lam kung anong nangyayari kay Harlen, simula noong umalis sina Mama at Dada para sa kanilang second honeymoon ay sunod sunod na araw nang nagkakaganito si Harlen, maulit lang ulit ito ngayon ay tatawagan ko na sina Mama at Dada.
It's been 3 years na at may kapatid na ulit kami ni Harlen and he's Herald Emmanuel, our Emmanuel. Birthday niya kasi ay Christmas, exact 12:00 siya iniaanak ni Mama. Yung mukha ni Harlen at mukha ko ay pinaghati sa itsura ni Herald. He's so damn handsome, marami ngang kumukuhang modelo sa maliit na batutang iyon.
I checked Herald on his room at pasalamat na lang ako dahil may full time Nanny siya at bodyguards. Meron rin naman ako kaso privately lang raw, si Harlen rin ay hindi mawawalan. Pag-aalis pa lamang kami ng bahay para kaming anak ng Presidente ng Pilipinas na kelangan na may kabuntot na sandamakmak na mga bodyguards.
Hindi muna ako bumalik sa kwarto ko kundi bumaba ako sa kusina para kumain. Hindi na ako nakasabay ng pagdi-dinner kanina dahil sabi ko rin ay ako'y matutulog muna. It was our hell week buti naman natapos na kanina ang Midterms namin for this sem. Puyat talaga ako, literal na puyat simula noong magstart ang Midterms. Sobrang daming pinapapasa, pinako-compile at pinaaaral. Pinagpatuloy ko ang pag-pu-pursue ng pag-do-Doctor.
Ininit ko lamang kung anong meron doon at nagstart akong kumain. I don't have much time to check my social medias this past few weeks kaya naman pagkakuha ko ng phone sa bulsa ko ay in-open ko agad ang facebook. So much friend requests and messages that really wanted to connect with me. Pinili ko lamang ay mga kaklase ko at sumali ako sa kani-kanilang groupchats.
*******
"Ate.." napalingon ako sa dalwa kong kapatid na nakatayo sa harapan ko.
Kasalukuyan kasi akong nandito sa kusina at naghahanap ng makakain. Sina Manang kasi ay nasiraan ng sasakyan nang manggaling sila sa pamamalengke. Hindi na talaga kami makakapaghintay pa kina Manang kaya naman naghanap na ako ng makakain sa kusina kaso walang wala na rin..
"I'm hungry." Nakabusangot na saad ni Herald.
"Me too. Matagal pa po ba sina Manang?" napakamot ako sa aking batok at kinuha ko yung susi ng sasakyan ko.
YOU ARE READING
MDG: The President's Lady
Aventura"My scars remind me that I did indeed survive my deepest wounds. That in itself is an accomplishment. And they bring to mind something else, too. They remind me that the damage life has inflicted on me has, in many places, left me stronger and more...