Zeus'un Kızı

Bölüm 1;"Eyvah!Apollon Beni Yahni Yapacak!"

Y/N:Sonunda 'Zeus'un Kızı',düzenlenmiş hâliyle yeniden sizinle buluşuyor.Yeni bölümle beraber ^^

***

^15 Eylül 2015/New York~Manhattan^

Camın ardından sızan güneş ilk defa uyanmamı sağladı.Yada,'Uyanmaya çalışmamı sağladı' diyelim.

Daha doğrusu uyanmıştım ancak hâlâ gözlerim kapalı bir şekilde yatakta yatıyordum.

Dün gece,geç saatlere kadar 'Yarın okul nasıl olacak??' diye kafa yormuştum.Bunun sonucu,sabahleyin yatağa kazıkla çakılmış bir Percy olsa bile.

Uykumun en tatlı yerinde olduğum için uyanmak benim için uzaklardaki bir kabustu.Ancak nedense,ben uyanmak istemedikçe güneş "Haydi uyan!" der gibiydi.

Dayanamayacağımı anladığımda yunanca bir küfür savurdum.Sanırsam bu yersiz tavrım,bir 'Yunan Tanrısı' aynı zamanda 'Güneş Tanrısı' Apollon'u kızdırdı.

"Bunu da nereden çıkardın Percy??" demeyin.Çünkü küfür ettikten sonra güneş,"Haydi Uyan" yerine "Seni kızartma yapacağım Jackson,adını da 'Balık Yahnisi' koyacağım." demeye başlamıştı sanki.

"Ahh,bunu nereden anladın Percy??" de demeyin!Çünkü güneş fazla bir şekilde yüzümü acıyla kavurmaya başlamıştı.

Ayaklarıma dolanan çarşafları çekip çıkardım.Ve kendimi,zar zor yataktan attım.Güneş,bana acı vermeye başlamıştı.Hemde fazlasıyla!

En sonunda aklımı toparlayarak,yapabilecek en mantıklı şeyi yaparak özür diledim.

"Aman Tanrılarım.Özür dilerim Apollon!Sana hakaret etmek gibi bir amacım yoktu."

Bir süre sonra,güneş dayanabilecek sıcaklığa gelmişti ancak acı kendini hâlâ bolca belli ediyordu.

Bu yüzden hemen buzdolabına doğru yöneldim.Ardından birkaç adak çıkarıp,çakmakla yakmaya başladım.

Ne yapabilirdim ki??Mutfağın ortasında koca bir ateş yakamazdım değil mi??

"Sevgili Tanrıça Hestia,senin sayende veya izninle bu adakları Tanrı Apollon'un beni affetmesine adıyorum."

Sanırım sonunda,"Sevgili Tanrı Apollon" beni affetti.Artık,sıcak yüzünden kavrulup etrafa ter akıtmıyordum.

Ve en önemlisi güneş;taze,capcanlı ve ışıl ışıldı.Derin bir nefes alarak mutfağın tezgahına yaslandım.

Bu gün,okulun ilk gününe göre fazla aksiyonlu ve korku dolu olmuştu.Gözlerimi bu düşüncelerle kapatıp,açtım.

Ancak göz kapaklarım ardından beni izleyen bir çift  şaşkın anne gözü ile karşılaştım.

Ona,kapıdan çıkmadan önce hızlı bir şekilde dandik bir gülümseme bağışladım.

***

Ayaklarım,kaldırımla buluştuktan birkaç saniye sonra annem bana seslendi."Paul'u bul ve kendine arkadaş bulmayı sakın unutma.Yemeğin_"

Gözlerimi devirerek,devam ettim."_çantanın ön gözünde.Biliyorum anne.Bunu binlerce defa söyledin.Ayrıca bildiğim kadarıyla yirmi birinci yüzyılda 'yemekhâne' diye bir yer var."

Gözlerini kısarak bana bir iki saniye baktıktan sonra gülümseyerek,"Yapabileceğinden emin misin??"

"Evet anne,yapabilirim.Bu Goode Lisesi'nde ikinci yılım.Ne kadar zor olabilir ki??"

"Percy,seni sevi_"

"Bende seni anne." diyerek kapıyı kapattım.Bana son kez gülümseyip,arabayı çalıştırdı.

Kaldırımın diğer tarafına döndüğümde,okulu görüp gülümsedim.İki yıl önce bana "Bir okulda bir yıldan fazla kalacaksın." deseler,kesinlikle inanmazdım.

Ama şimdi lise hayatım normal bir şekilde önümde uzanıyordu.'Bu yıl harika olacak!' diye düşündüm.

Kehaneti tamamlayıp,Olimpos'u kurtarmıştım.Artık 'normal' bir liseli olacaktım.En azından o saniye,öyle umuyordum...