Siyah Papatya

4.Bölüm

Göz göze geldiğimizde bakışlarında öfke vardı.Bana doğru büyük adımlarla ilerlediğinde korkudan bacaklarım titriyordu ve adam bir den bakışlarını benden ayırıp arkama çevirdi.

" Mirza ? "

" Abi ?

●●●●●

Kardeşinin arkamdan yarı çıplak bir halde ortaya kışının şoku kısa sürmüştü ki gözleri tekrar beni buldu.Bakışları içimi titretirken üzerime doğru yürüdü bende iki kafa kadar uzundu ve çok korkunç görünüyordu şu an.Bir eli boğazıma dayandığında sırtım soğuk duvarla buluşmuştu.

" Param nerede ? "

Nefes almakta güçlük çekiyordum.Parmaklarımın ucunda daha ne kadar dayanabilirdim bilmiyorum.

" Boğazını sıkmayı bırakırsan belki cevap verir. "

Çocuk ne yaptığını yeni fark ediyormuş gibi bana ve boğazımdaki ellerine baktı.Sonunda serbest bırakıldığımda bir öksürük tufanına kapılmıştım.

Kendime gelmeye başladığımda ise aynı soru tekrarlandı.

" Param nerede ? "

" Ne parasından bahsediyorsun sen Allah aşkına ? Para çalacak bir tipe mi benziyorum en fazla paramı çaldırıyorum buna o da şahit zaten "

Gözleri ona döndüğünde onay veren bir bakış attı.

" Ne parası abi ? "

Acaba öz abisi miydi ?

" Bu kız bir çanta paramı çaldı "

" Ben mi ? "

İrileşmiş gözlerimle ona bakmaya başladım.Ah ne diyordu böyle.

" Bir çanta para çalsa burada işi ne Melih? "

Abi kelimesin ortadan kalkması içerinin havasını bir nebze soğutmuştu.

" Seninle miydi ? "

İkinci gelen soru gözlerimin bu sefer korku değilde şaşkınlıkla ve utançla büyümesine neden oldu.

" Evet."

Ne demek evet.

" Para çalacak bir kız değildir onu uzun zamandır tanıyorum"

Beynime bir bayloz misali inen kelimeler Mirzayla gözlerimizi kesiştirmişti.Aman ne uzun zamandır tanışıyoruz.

" İşin ucu ona değerse sende zarar görürsün."

Öz abisi değil.

" Melih artık gitmeye ne dersin yarım kalan işlerim var."

Bana doğru yürümeye başladığında salak gibi ona bakmaya devam ediyordum.Melih denen adamın dudaklarından bir kahkaha havaya karıştı.

" Böldüm demek üzgünüm.Umarım haklısındır Mirza , aramızdaki kardeşliğin bozulmasını istemem"

Mirza ukala bir gülümseme yolladığında parmaklarını belimde hissetmiştim.Nefesi saçlarımın arasına karışırken beni yönlendirmesine izin verdim.Merdivenlerin sonunu görüp odaya adım attığımız an ondan uzaklaştım.

" Sana inanmıyorum"

" Teşekkür etmen gerekliydi."

" Ne teşekkürü ? Beni az önce birinin gözünde afedersin ama "