Kalplerimizde Yaşarız

Tesadüfler

3 Gün Önce
Burnuma dolan deniz kokusuyla rahatladığımı hissettim.Nihayet partinin kalabalıklığından kendimi dışarıya atabilmiştim.Arkamdan yükselen müzikle düşüncelere dalmıştım.Aslan'la her ne kadar kağıt üzerinde evli olsakta o Ömür ve benim için elinden geleni yapıyordu,ne kadar düşünceli biri olduğu su götürmez bir gerçekti.Sırf Ömür'ün kalbini kazanabilmek için ona bu şaşalı doğum günü partisini organize etmişti.Ama ne yazık ki Ömür'den yalnızca soğuk bir tebessüm almıştı.Fazlası da beklenemezdi zaten.Onu hiçbir zaman kabul etmemişti Ömür.Ne bir abi ne de bir arkadaş olarak.Gerçi bende onu hiçbir zaman kabul edemeyecektim onun beni istediği şekilde ama bu durum onun vazgeçmesine engel değildi.Oysa bilmiyordu ki ben kalbimi çoktan kapatmıştım.Düşüncelerimi daha da derine indirmekten Ömür'ün sesi kurtardı.Bana doğru yaklaşırken herşeye rağmen iyiki dedim.İyiki benim oğlumsun."Anne,burada tek başına ne yapıyorsun ?"
Diye sordu."Biraz başım ağırdı oğlum,asıl sen neden buradasın ?"dedim.Yanıma sokularak "Sıkıldım,çok kalabalık ve ben çoğunu tanımıyorum ki."dedi.Gülmeden edemedim.Böylesine bir partine sıkılacak tek çocuk benim çocuğumdu .Yedi yaşında bir çocuk ancak bu kadar olgun ve akıllı olabilirdi sanırım.Aynı onun gibi..."Ömür,sence de Aslan abin sıcak bir teşekkürü haketmedi mi ?"diye sordum.Bilmiş bir tavırla "Hayır,gerçek niyetini biliyorum anne." Üzülmekten kendimi alamadım o an.Benim oğlum neden bu kadar olgundu ? Neden diğer yaşıtları gibi değildi ? Cevabını bilmediğim soruları kendime sormaktan bıkmamıştım.Ben ona bir cevap hazırlamaya çalışırken "Anne ?" Dedi usulca.O küçük aklından yine neler geçiyordu kim bilir.Benden biraz uzaklaşarak "Babam nasıl biriydi ?"diye sordu.Onca senedir adını anmasına  izin vermediğim adamı nasıl olmuştu da sorabilmişti,benim yüreğim bu soruyu cevaplamayı kaldıramazken onun minik yüreği sormayı nasıl kaldırmıştı ? Kalbimin sıkıştığını hissederken artık bir cevap hakettiğini bildiğimden tuttuğum nefesimi bırakarak cevap verdim "O,gökyüzünde aniden beliren bir fırtına gibiydi.Ortaya çıkıp hemen kaybolan bir fırtına."gözyaşlarımı daha fazla tutamazken beni asıl dağıtan soru hemen gelmişti "Fırtınalar geri gelebilirler değil mi ?" Ahh...Kalbimin en son ne zaman bu kadar acıdığını hatırlamıyordum.Oğlumun bunca zamandır bir umut onun döneceğini düşündüğüne mi yoksa cevabını adım gibi bildiğime mi kahrolsaydım ? Kendimi toparladım ben anneydim.Derin bir nefes alarak "Ömür,bu konuyu şimdilik kapatalım lütfen oğlum."Artık fazla uzamıştı.Sesim sert çıktığından Ömür yavaşça kafasını sallayarak yürümeye başladı.Hala inanamıyordum.Bana hiçbir zaman onu sormamıştı.Bende hiç görmediği birini unutmuştur diye düşünmüştüm.Ama o onun geri döneceğini bile düşünmüştü işte.Düşüncelerimden sıyrılmaya çalıştım ve oğluma sokuldum.Her kaybolduğumda yaptığım gibi.

4 Gün Sonra...
Uyandığımda saatin geç olduğunu farketmemle aniden kalktım.Nasıl uyuyakalmıştım ? Telefonuma baktığımda alarm kurmadığımı farkettim.İlk defa böyle birşey yapmıştım ve ilk kez işe geç kalmıştım.Hızlıca hazırlanıp üstümü giydim ve aşağıya indim.Fazilet teyzenin ısrarlarıyla kahvaltımı ediyordum.Kendisi benim hem yardımcım hemde ailemden biri gibiydi.Onca zor zamanımda hep yanımdaydı.Ne yaşadığımı en iyi o bilirdi.Fazilet teyze "Ömür'ü okula Aslan bıraktı bugün.Nasıl oldu şaşırdım." Aslında ben şaşırmamıştım.O geceden sonra Ömür bendeki değişimi görmüş olacak ki Aslan'a biraz daha ılımlı davranmaya başlamıştı.Bundan nefret ettiğini ama benim için yaptığı bilmek canımı çok sıkıyordu.Fazilet Teyze "Kaç yıl oldu Diyar,kaç yıldır aynı evde yaşıyoruz ilk kez kendi isteğiyle bunu yaptığını gördüm.Ee büyüyor çocuk haliyle-".Araya girip "Tamam artık gitmiş işte.".Sinirlerim bozulmaya başlamıştı.Tam da uyuyakalacak zamanı bulmuştum.Fazilet teyzede anlamış olacak ki daha fazla üstelemedi.Bunaldığımı hissederek işe gitmek için kalktım.Arabayla giderken yolda bir kaza olduğunu gördüm.Bugün bende ki bu şanssızlık neydi böyle ! Otuz dakikadır bekliyordum.Tam artık arabayı kenara çekip taksiye binecekken alt tarafta sahilin beni çağırdığını hissettim.Kendimi çok duygusal hissediyordum ve içimi dökmem lazımdı.Ve bu sahilden daha yakın arkadaşım olamazdı sanırım.Ben farketmeden ayaklarım kumsala doğru yürümeye başlamıştı bile.