UNCHARTED

Chapter 3

      Noong bata pa kami, palagi kami magkasama ni Zeke, pero di lang kami dalawa noon. May isa pa kaming kaibigan na mag kasing sigla namin. Siya yung Doctor sa aming tatlo, palagi yun nag aabala sa aming mga kapakanan. Siya pala si Roxane Rosevelt. Isa siyang honor student sa amin, at dahil sa mga unexplainable reasons ng family niya, siya ay napilitang mag aral sa States. At sa lahat ng panahon, ngayon pa siya nagparamdam lang sa akin. To make things worse, dumating lng siya sa bahay namin ng wala namang isang paalam? Wow ha, Sino siya?

"OH!!!! Luke, no time no see! Miss na miss na kita!" Sigaw ni Roxane sa bahay.

Napanganga nalang ako, ang laki na ng ipinagbago ni Roxane. Ang puti-puti na ng kinis niya, ang tangkad na din niya, at mas guamanda din siya sa paningin ko.

"Roxane! Anong ginagawa mo dito? At saka, bakit hindi ka nag paalam sa akin na dadalaw ka pala?" tanong ko sa kaniya. Marami pa sana akong tanong ngunit napalakad siya sa akin ng bigla at napa hawak ng uniform ko.

"Doon muna tayo sa kwarto mo Luke." bulong niya sa tagiliran ko.

Medyo naguguluhan pa rin ako. Like kakagising ko lang naman, bat ang dami na nangyayari sa paligid ko? Nag pa alam naman ako sa aking nakatatandang kapatid na mamaya nalang ako kakain ng almusal, pumayag naman siya dito at kumuha nalang ako nang pwede kong makakain sa ref at dinala ito sa kwarto kasama si Roxane. Pag pasok ko naman sa kwarto ko napa higa naman diretso si Roxane sa kama ko.

"So? I need an explanation Roxane, kung bakit mo na kayang gawin yung mga nagawa mo noon."~

"Sorry talaga sa nangyari noon Luke, at sorry talaga, Somethings are better of forgotten eh." sabi ni Roxane na naka dungo.

"Ah, Oo nga pala! Bat hindi ka nakapag paalam na dadaan ka pala sa bahay? At saka ang gabi na oh? Mapapagalitan ka ng magulang mo." tanong ko sa kanya para ma change lang ang topic namin.

"Hmmm. Sa totoo lang Luke, nandito lang ako dahil may Photo shoot kami sa park dito. At tumakas lang ako sa manager ko at nag tago dito sa bahay niyo. Hehehe." biro ni Roxane.

Nakaya paniyang tumakas ha. Hahaha, well atleast I appreciate the effort. I mean, sa tagal naming hindi nagkita, atleast napadaan pa siya rito sa bahay. Ang saya-saya ko na nagkita muli kami ni Roxane.

Nag kukwentohan kami buong gabi at di naman namin namalayan kung anong oras na. 12 na nung nasilayan namin ang orasan at hindi ako nakapaghapunan. Tulog na naman si ate, kaya kumuha nalang kami sa ref ng pagkain.

Ilang minuto nang nakalipas, at pinapatulog ko nalang si Roxane sa guest's room namin at patuloy na kaming natulog. Papahiga na sana ako sa kama at bigla nalang akong napalingon sa likuran ko. Nakita ko naman si Roxane, mahimbing nang nakatulog. Nahihiya naman akong gisingin siya kaya natulog nalng ako at di ko nalang siya pinansin.