Karanfil

5.Bölüm-Yıkım

Yağız karşısındaki kızın ciddi olduğunu fark ettiğinde geri çekilerek girmesi için yolu açtı.Hazan içeri girdiğinde ilk ilgisini çeken boydan boya camlar olmuştu.Eşyalar böyle soylu bir ailenin çocuğuna göre çok sade dizilmişti.Yağız Egemen her açıdan o aileden farklıydı.

"Evin çok güzel."

"Bunca yolu bunu söylemek için gelmedin herhalde."

Hazan başını Yağız'a döndürdüğünde kelimelerin ağzında yuvarlandığını fark etti.Daha sonra masanın üstündeki viski bardağını ve yarılanmış viski şişesini gördüğünde tahmininin doğru olduğunu gördü.

"Sarhoşsun sen."

"Hazan buraya bunları konuşmak için geldiğini düşünmüyorum."

Hazan kafasını onaylar bir şekilde sallayıp boş koltuğa oturdu.Baştan sona tüm yaşadıkları olayları anlattı.Yağız'ın onu ilk yanlış anladığı günden başlayarak.Yağız duyduklarını değerlendirmeye çalışıyordu.Hayatında ilk defa birisine güvenmek istiyor gibiydi.Bu sarhoşluğun etkisi de olabilirdi tabii.

"Yani anlayacağın hiç bir şekilde kimsenin arkasından para için koşacak bir kız değilim ben.Eğer öyle olsaydım bu zamana kadar beklemez kardeşlerinden birini ben ayartırdım,Yağız Egemen."

Yağız bir süre karşısındaki kıza baktı.Saçlarını açmış,üzerindeki siyah tişörtün üstüne kareli gömlek giyinmiş,altında bol bir pantolon vardı.Bu giyim şekli bile güzelliğini örtemiyordu.Bu düşünceleri dağıtmak için bir süre kendine gelmeyi bekledi.Hazan doğru söylüyordu.Bu kadar çabalaması zaten dinlediği her şeyin doğru olduğunun kanıtıydı.

"Özür dilerim."

Hazan,adamın ağzından dökülen sözlerle birlikte başını kaldırarak gözlerine odaklandı.Böyle bir söz beklemiyordu adamın ağzından.Şaşkınlıkla dudağını alt ve üst dişlerinin arasına aldı.Yağız'ın gözleri kızın dudaklarına kaydı bir an.

"Yapma..."

Hazan bunu neden dediğini anlamamıştı.Dudakları eski halini aldı yavaşca.

"Neyi?"

Yağız bunu kıza doğru açıkça söyleyemezdi.Dudakları hafifçe yukarı kıvrıldı.Bu söylediklerinin hepsi doğruysa ilk başta merak ettiği konuya geri dönebilirdi.Nasıl bu kadar farklı bir kız olabiliyordu?

"Anlatsana,"

Hazan ne demek istediğini anlamıyordu.Kaşları soru işaretleriyle çatık bir şekilde karşısındaki adama bakıyordu.

"Hayatını,nasıl bu kadar farklı olabildiğini?"

Yağız cümlesini tamamladığında Hazan ayağa kalkarak duvarın dibindeki içki dolabına yöneldi.

"Hangisi daha sert?"

Yağız kaşlarını yukarı kaldırarak sordu, "Daha önce içtin mi?".

"Soruma cevap ver,Yağız Bey."

Yağız en ağırını tabii ki söylemeyecekti.

"Karşındaki."

Söylediği içki en hafif içkiydi.Eğer Hazan daha önce içmemişse bunla bile sarhoş olacaktı.

"Güzel." dedi Hazan elindeki içkiyi döndürerek.

"Önce bir söz almam lazım,"

Tüm vücudunu Yağız'a çevirdi.

"Eğer ben anlatırsam,sen de anlatacaksın."

Yağız yılların yorgunluğuyla gülümsedi.Bunu istemesi normal bir şeydi.Demek bugün ikisi içinde yakınlaşma günü olacaktı.