Karanfil

7.Bölüm-21 Mart

Tüm herkes susmuş,olanları seyrediyordu.Yerde yatan kız oksijene tekrar kavuşmanın sevinciyle daha önce çekmediği kadar nefesi ciğerlerine kavuşturmaya çalışıyordu.Hazan son kez kıza dönerek, "Seninle işim bitmedi." diye fısıldadı.

"Hazan,hızlı." Yağız'ın sesiyle odaya yönlendi.Allah bilir kendilerini nasıl savunacaklardı...

Yağız,Hazan gittikten sonra çalışanlarına geri döndü.

"Ne oluyor burada,ne bu rezalet?"

"Anlamadık ki Yağız Bey,bir anda saldırdı."

Yağız,kadının yalan söylediğine emindi.Hazan'ı tanıdığı kadarıyla öyle bir şey yapmayacağı göz önündeydi.

"Şimdi dinleyin beni,ya doğruyu söylersiniz,ya da sizi arkadaşınızla beraber kovarım.Anlaşıldı mı?"

Çalışanlar gözleri açık patronlarına bakıyorlardı.Bir kişi için herkesi kovacak mıydı? Hazan'ın boğazını sıktığı kız ayaklanınca Yağız bakışlarını kıza çevirdi.Boğazı el izinden dolayı kızarmış,kolye gibi duruyordu.

"Onların suçu yok,ben haddimi aştım."

Kızın ne dediğini merak bile etmiyordu.Nasıl olsa Hazan'ın odaya çıkınca söylenmesini dinlerken anlayacaktı.

"İşlemlerini hallet,çıkışını al.Kovuldun."

Sözünü tamamladıktan sonra arkasını dönerek hızlı adımlarla odasına çıkmak üzere harekete geçti.Kapısının önüne geldiğinde derin bir nefes alarak içeriye girdi.

Hazan'dan beklediğinin aksine masanın önündeki sandalyeye oturmuş,kendini sakinleştirmişti.Hazan adamın girdiğinin bile farkında değildi o sıra.Aklında kızın söyledikleri dönüyor,bir türlü aklından atamıyordu.O ve Yağız Egemen.Kendi kendine bu düşüncesine gülmeye başladı.

"Çok komikti herhalde?"

Hazan bir anda ayaklanarak karşısındaki patronuna baktı.Bir anlık sesin etkisiyle korkmuştu.

"Nedir?" diye sordu.

Hazan birkaç saniye adamın suratına bakarak,dudaklarını ısırmaya başladı. "Söyleyemem."

"Söyleyemezsin ama koskoca şirkette kavga çıkartabilirsin öyle mi?"

"Ben özür dilerim,kavga çıkartmak istemezdim ama son sözleri..."

Adam kadına iyice yaklaşarak ısırmakta olduğu dudaklarına baktı.

"Son sözleri?"

"Söyleyemem işte Yağız Bey,kusura bakmayın.Bir isteğiniz yoksa çıkmak istiyorum." dedi bir adım gerileyerek.Gerilemenin etkisiyle kadının özel alanına girdiğini fark etti,Yağız.

"Kahve yapıyordun en son."

"Haklısınız.Ben gideyim kahveyi yapayım."

Yağız yüzüne yayılan gülümsemeyle birlikte "Kimseyi dövme ama." dedi.Hazan arkasını dönerek tekrar adama baktı.Yüzündeki gülümseme bulaşıcıydı sanki.Aynı şekilde karşılık vererek kafasını salladı.

...

Odaya girdiğinde ilk ilgisini çeken şey çocukluk fotoğrafı oldu.Aslında ne kadar değişmişti on üç yaşından beri.Yüzünün hatları belirginleşmiş,gözlerinin yeşili daha çok parlıyordu.Hep uzaktan izlemek zorunda kaldığı yeşil gözleri...Kimseyle arkadaşlık kurmaz,kendi halinde takılırdı.Ciddi,zeki ve bir o kadar açık sözlüydü.Kimsenin yalanlarını dinlemez,yanına yaklaşmaya çalışanları reddederdi.Onu gördüğü ilk günü hatırladı.