•Distance•

~Κεφάλαιο 1ο~

Η Χαρά έβαλε το μαυρο τζιν της και ένα μαυρο κοντομάνικο μπλουζάκι όπως παντα και αφου ξανά χτενισε τα μαλλιά της, ψέκασε αρκετο άρωμα στον λαιμό,τα μαλλιά και την μπλουζα της. Πίστευε ότι το άρωμα της είναι αυτό που θα έκανε τους άλλους να την προσεξουν... Δεν το ηξερε ακόμα αλλά είχε απολυτο δίκιο. Βέβαια τα μαυρα ρουχα που φορουσε παντα ενώ πήγαινε μολις δευτερα γυμνασίου, ήταν ένα ακόμα πραγμα που έκανε τους υπολοιπους να αναρωτιουνται. Φίλησε την μαμά της στο μάγουλο και έκλεισε την πορτα πισω της. Πήγαινε για πρωτη φορα στην γειτονιά της Ντινας οπου μαζευονταν κάθε απογευμα πολλα παιδια και έπαιζαν όλοι μαζί. Η Ντινα ήταν μια φίλη της Χαράς αλλά δεν ήταν τόσο κοντά. Δεν γνωριζονταν πολυ καλα. Πίστευαν ότι δεν είχαν πολλα κοινά αλλά εκείνο το απόγευμα θα ήταν η αιτία πολλων γεγονότων που θα τις έφερναν στο σημείο να γίνουν αχώριστες. Εφτασε στην γειτονιά και είδε 7-8 παιδια, κάποια στην ηλικία της και καποια άλλα μικρότερα. Πήρε μια ανάσα και συνέχισε διστακτικά. Παντα ήταν ντροπαλή, δεν τα πήγαινε και πολυ καλα με τις γνωριμίες. Χαμογέλασε γλυκά και αγκάλιασε στην Ντίνα που ανταπέδωσε την αγκαλιά της. Την συστησε σε όσους ήταν εκεί και οι μικρότεροι που δεν έδειξαν να μην ενδιαφέρονται και πολυ, αφου κάτι ψυθιρασαν μεταξυ τους χαιρέτισαν και συνέχισαν να παιζουν βόλεϊ. Ένα αγόρι στην ηλικία τους ήταν αυτός που ξεχώρισε... Ήταν ο ξάδερφος της Ντινας ο Γιάννης. Ο Γιάννης αφου την κοιτουσε απο πανω μέχρι κάτω ειπε χαριτολογώντας : "Ποσο άρωμα έβαλες ρε Χαρά?". Η Χαρά σηκωσε τα φρυδια της σχιματιζοντας ένα μικρό χαμογελο στο προσωπο της θέλοντας να δείξει λίγο ενοχλημένη. Χωριστηκαν σε δυο ομάδες : "Οι μικροι" και "οι μεγάλοι". Παντα έτσι χωρίζονταν ουτως ή άλλως. Ο Γιάννης άρχισε να πειραζει την Χαρά και να μιλάνε όση ώρα επαιζαν. Αν υπηρχε ένας τρόπος να δειξεις ότι σου αρέσει καποιος σε αυτή την ηλικία εκείνη την εποχη ήταν να κάνεις ότι έκανε ο Γιάννης και η Χαρα το κατάλαβε αμέσως. Έδειχνε να της αρέσει...Οχι τόσο το άτομο, περισσοτερο η προσοχη που της έδειχνε. Το γεγονός ότι αρεσε σε καποιον ήταν αυτό που χρειάζονταν...ή τουλάχιστον ετσι πιστευε. Ξεκίνησαν να παιζουν κορόιδο και φυσικά η Χαρά ήταν το κορόιδο. Κάποια στιγμή καθώς παίζανε η μπάλα κύλησε στην κατηφόρα. Ο Γιάννης έτρεξε να την πιάσει και η Χαρά τον ακολούθησε. Πιάσανε και οι δύο την μπάλα και χαμογελάσανε ο ένας στον άλλον. Γυρισαν στα υπόλοιπα παιδιά και συνέχισαν να παίζουν. Οταν νύχτωσε η Ντίνα πρότεινε να πάνε μια βόλτα αυτή, η Χαρά και ο Γιάννης. Έτσι και έγινε. Σ'όλη την διαδρομή ο Γιάννης και η Χαρά μιλούσαν και γελούσαν μαζί. Και οι δυο ηξεραν ότι κάτι συνέβαινε. Τα πειραγματα ήταν φανερά. Επίσης τότε ήταν που η Χαρά έμαθε ότι ο Γιάννης μένει στην Γερμανία και είχε έρθει για λίγες εβδομάδες διακοπές. Η ώρα πέρασε και η Χαρά έπρεπε να πάει σπίτι. Έτσι ο Γιάννης και η Ντίνα την πήγαν μέχρι το σπίτι της. Η Χαρά αγκάλιασε την Ντίνα και ψυθήρισε στο αυτί της "Ρώτα τον Γιάννη για μένα, γιατι νομίζω οτι ίσως και να μου αρέσει". Επειτα γύρισε και κοίταξε τον Γιάννη ο οποίος την κοιτούσε ήδη. Χαμογελασαν ο ένας στον άλλον και είπαν καληνύχτα. Ηξεραν και οι δύο ότι αυτό δεν θα έμενε έτσι! Καθώς γυρνούσαν στην γειτονιά ο Γιάννης και η Ντίνα συζητούσανε :
Ν-Να σε ρωτήσω κάτι?
Γ-Ναι...
Ν-Σου αρέσει η Χαρά έτσι?
Γ-Ναι!Γιατί εγώ της αρέσω?!
Ν-Εμ...Ναι!
Γ-Αλήθεια?
Ν-Ναι γιατί ξαφνιάστηκες?
Γ-Λίγο...
Ν-Χαχαχα σοβαρά?
Γ-Ναι!...
Ν- Χαχαχα Οκ!...

Την επόμενη μέρα η Χαρά ξαναπηγε στην γειτονιά της Ντίνας. Ο Γιάννης και η Χαρά περάσανε όλο το απόγευμα μαζί ώσπου ήρθε το βράδυ. Ο Γιάννης και η Ντίνα πήγαν την Χαρά παλι μέχρι το σπίτι της. Η Χαρά αγκάλιασε σφιχτά την Ντίνα και γύρισε κοίταξε τον Γιάννη ο οποίος με μια απότομη κίνηση την αγκάλισε σφιχτά... Η Χαρά πηγε σπιτι της και ο Γιάννης με την Ντίνα συζητούσανε στο δρόμο:

Γ-Να σε ρωτήσω κάτι?
Ν-Ναι...
Γ-Η Χαρά έχει κάνει κάτι με άλλον?
Ν-Δεν νομίζω...
Γ-Ααα εντάξει!
Ν-Γιατί εσύ έχεις κάνει κάτι με άλλη?
Γ-Οχι!
Ν-Οκ!

Η επόμενη μέρα ήταν Σάββατο και τα κορίτσια συνηθιζαν να πηγαινουν στον πεζόδρομο όπου πηγαιναν και όλα τα παιδια της ηλικίας τους. Αφού πήγαν να φάνε συζητούσανε :
Χ-Τι νομίζεις ότι θα γίνει σήμερα?
Ν-Εγω λέω πως θα σου ζητήσει να τα φτιάξετε!
Χ-Αληθεια!? Αγχώθηκα τώρα!...
Ν-Ναι ρε! Χαλάρωσε !
Χ-Ρε συ δεν είμαι σιγουρη για το τι θα πω επειδή δεν ξέρω στα αλήθεια μου αρέσει!
Ν-Αυτό θα το αποφασίσεις εσυ! Εγώ δεν ξέρω πως νιώθεις!
Χ-Ουφφφ...
Την συζήτηση διέκοψε ένα τηλεφώνημα...Στο τηλέφωνο ήταν ένας φίλος του Γιάννη, ο Λευτέρης ο οποίος τις ρώτησε που ηταν και αφού του είπαν συναντηθήκαν έξω απο το μαγαζί και πήγανε κάτω από μία πολυκατοικια στην οποία συνηθιζαν να πηγαινουν τα κορίτσια...Εκεί καθοντουσαν όλοι μαζι και ακολούθησε μια άβολη ησυχία! Ωσπου ο Γιάννης ειπε στην Ντίνα να μιλήσουν μόνοι τους :

Γ- Τι να κάνω ? Να της μιλήσω?
Ν- Ναι !
Γ- Και πως να της το πω?
Ν- Πες της "Χαρά θες να τα φτιάξουμε?"!
Γ- Ναι? Να της το πω ετσι?
Ν-Ναι!
Γ- Σίγουρα?
Ν- Ναι ρε!Η Χαρά θέλει να της τα λες μια και έξω!...
Γ- Ναι?
Ν- Ναι!!!
Γ- Καλα πάω...!
Ν- Αντε πάνε...
Εκείνη την στιγμή ο Γιάννης πηρε την απόφαση και είπε στην Χαρά να μιλήσουν. Η Χαρά πήρε μια βαθιά ανάσα, το σκεφτηκε λιγο και είπε "Αντε καλά πάμε"...
Γ-Κοίτα Χαρα...Εμ...
Χ- Αστο μην πεις τιποτα..! Σε βγαζω απο την δυσκολη θεση και σου λεω οτι θα το σκεφτω !
Γ- Α οκ !... Το ειχα σχεδιασει αλλιως αλλα οκ!...
Μετα γυρισαν πισω στα παιδια και καταλαβαν οτι η ωρα ειχε περασει και επρεπε να φυγουν. Πρωτα πηγαν να αφησουν την Χαρα και μετα η Ντινα ο Γιαννης και ο Λευτερης πηγαν στα σπιτια τους!...

Το ιδιο βραδυ ,κατα τα μεσανυχτα, ο Γιαννης της εστειλε μηνυμα στο facebook :

Γ- Το σκεφτηκες αυτο που σου ειπα?
Χ- Ναι...Ετσι νομιζω τουλαχιστον...!
Γ- Και τι αποφασισες?...
Χ- Εμ.... ναι!
Γ- Τι ναι ? Θες να τα φτιαξουμε?
Χ- Ναι!...
Γ- Σοβαρα? Ωραια!
Χ- ...εμ...ναι...ωραια...*ειπε με αβεβαιότητα*
Γ- Πρεπει να σε αφησω τωρα θα τα πουμε αυριο! Θα ερθεις γειτονια αυριο εεε?
Χ- Ναι λογικα θα ερθω...!
Γ- Αντε καληνυχτα <3
Χ- Καληνυχτα!