•Distance•

~Κεφάλαιο 8ο~

Στο δρόμο προς το σπίτι της Χαράς ήταν πολύ ήσυχα και ακουγοταν μονο ο Θοδωρής που εβριζε τους υπολοιπους που δεν ηρθαν. Οταν εφτασαν εξω απο το σπιτι της Χαρας ενω η Χαρα ηταν προετοιμασμενη για την συνηθισμενη χειραψια τους, ο Θοδωρής ανοιξε τα χερια του και την αγκαλιασε. Η Χαρα εκεινη την ωρα ηθελε να λιωσει στην αγκαλια του κ να μεινει εκει για παντα... Δεν πιστευε πως θα μπορουσε να νιωσει έτσι με μια απλη αγκαλιά. Αλλά μάλλον δεν ήταν μια απλη αγκαλιά...ηταν η δική του αγκαλιά! Την ωρα που περνουσαν αυτες οι σκεψεις απο το μυαλο της ο Θοδωρής την αφησε σιγα σιγα ειπαν καληνυχτα χαμογελασαν και εφυγαν. Μετά από δυο μερες ο Θοδωρής θα έφευγε αλλά η Χαρά δεν το ήξερε... Δεν της το είπε κ ετσι απλά μια μέρα έφυγε χωρίς να την χαιρετησει...! Όταν μια μέρα απλά Η Ντινα της είπε ότι έφυγε δεν το πιστευε! Χωρίς να την χαιρετησει?? Και τώρα? Ουτε καν τον αριθμό του δεν είχε... Και να μην μιλήσω για τα social media... Τιποτα!!Η σχολική χρονιά άρχιζε σε λίγες μέρες κ η χαρά δεν είχε καταλάβει ότι ο Θοδωρης είχε φυγει.. Οι μήνες περνουσαν χωρίς να εχουν μιλήσει καθολου και η χαρά ήλπιζε ότι θα έρθει τα Χριστούγεννα... Δεν ήρθε όμως και απογοητευτηκε.. Παρόλα αυτα η Χαρά με την Ντινα περασαν πολυ ωραια τις μέρες των Χριστουγέννων! Λίγες μέρες αργότερα όταν ανοιξαν τα σχολεία η Χαρά με την Ντινα αποφάσισαν να γνωρίσουν την φίλη τους την Χριστίνα στο Γιάννη ο οποίος είχε πλεον συγχωρέσει την Χαρά. Τελικά ο Γιάννης κ η Χριστίνα άρχισαν να μιλάνε και εν τέλη τα φτιάξανε. Οι μέρες γινονταν βδομάδες και οι βδομάδες μήνες και η Χαρά δεν είχε νέα από τον Θοδωρή τον οποίο δεν σταμάτησε να σκέφτεται παρολο που όλοι της έλεγαν να τον ξεχάσει και να βρει κάποιον άλλο γιατί το πιο πιθανο ήταν να αργήσουν να βρεθουνε και ακόμα χειρότερα να μην την θελει.
Η Χαρά δεν τους άκουγε δεν της περασε ποτε από το μυαλό να σταματήσει να τον σκέφτεται και να συνεχίσει με κάποιον άλλο μέχρι που γνώρισε τον Διονύση.... Ο Διονύσης ήταν ένα παιδι στην τάξη της Ντίνας. Ήταν ένα ψηλό κ αδυνατο αγόρι. Είχε σκουρόχρωμα μαλλιά κ βαθιά κάστανα μάτια. Ήταν όμορφος αλλά δεν ήταν ευκολο να τον πλησιασεις.. Δεν ήταν και πολυ κοινωνικός. Όμως η χαρά κατάφερε να τον πλησιασει και να τον γνωρίσει καλυτερα. Της άρεσε να κάνει παρεα μαζί του, είχαν τα ίδια ενδιαφέροντα και παντα είχαν κάτι να συζητήσουν.. Αυτές οι συζητήσεις δεν τελείωναν ποτε μέχρι που έφτανε 2 ώρα το βράδυ και αναγκάζονταν να σταματήσουν.. Είχαν γίνει πολυ καλοί φίλοι.. Όμως ο Διονύσης δεν έδειχνε κανένα σημάδι ότι του άρεσε η Χαρά και αυτή θεώρησε ότι είναι απλά φίλοι. Δεν ήθελε να του πει ότι της αρέσει γιατί φοβόταν ότι θα χάλαγε η φιλία τους κ αυτό δεν το ήθελε με τίποτα! Έτσι συνεχίστηκαν κ οι επομενοι μήνες χωρίς όμως η Χαρά να έχει σταματήσει να σκέφτεται τον Θοδωρή. Ο Ιουνιος μαζί με το καλοκαίρι είχε έρθει αλλά ο Θοδωρής όχι. Ένα βράδυ λοιπόν η Χαρά με την Ντινα έκαναν βόλτες κ συζητουσαν :
Χ - Λες να έρθει?... Έχει περασει ήδη ο ένας μήνας του καλοκαιριού..
Ν - Πέρσι τέτοιο καιρό ήταν ήδη εδώ άρα χωρίς να θέλω να σε απογοητευσω υπάρχει μεγάλη πιθανοτητα να μην έρθει...
Χ - Το ξερω αλλά δεν θέλω να το πιστεψω...
Ν - Αν βρει την ευκαιρία θα έρθει..
Χ - Σίγουρα..!
Ν - Δεν τελείωσε το καλοκαίρι οπότε μπορουμε να ελπίζουμε ακόμα..
Χ - Πάνε 10 μήνες που έχω να τον δω ή να του μιλήσω... Είχε πει ότι θα κάνει μόνο 10 μήνες!
Ν - Αυριο θα είναι ακριβώς 10 όμως!!
Χ - Ναι ρε!
Ν - Χαχαχαχα φαντάζεσαι να έρθει αυριο!?
Χ - Χαχαχαχα πλακα θα είχε!! Μακάρι τι να πω...
Ν - Πάντως ας είμαστε προετοιμασμενες κ για τα δυο ενδεχόμενα!
Και με αυτά τα λόγια σταματησε η συζήτηση των κοριτσιών. Γυρισαν σπίτι και πηγαν για υπνο.