•Distance•

~Κεφάλαιο 7ο~

Τα παιδια πηγαν στην πλατεια και κάθησαν. Οση ωρα καθοντουσαν ο Θοδωρης δεν μιλουσε καθολου και τα κοριτσια τον προκαλουσαν να βρισει...Ο Θοδωρης δεν εβριζε. Η ωρα περνουσε και η Χαρα αρχισε να ανγχωνεται γι αυτο αποφασισε να κλεψει και πηγε να φωναξει τον Στελιο και τον Σταθη οι οποιοι καθοντουσαν λιγο πιο εκει για να τον προκαλεσουν να βρισει. Ο Στελιος με τον Σταθη πηγανε με τα παιδια αρχισαν να τον βρίζουν και να τον κοροϊδεύουν. Ο Θοδωρης ομως το ειχε παρει αποφαση οτι δεν θα εβριζε για να κερδισει το στοίχημα. Η ωρα να παει η Χαρα σπιτι ηρθε και τα παιδια την πηγαν,στο δρομο συναντησαν τον Λευτερη και πηγαν ολοι μαζι. Στο δρομο συζητουσαν για το στοιχημα αφου η Χαρα ειχε ήδη χασει. Οταν εφτασαν στο γνωστο πλεον σημειο που αφηνουν την Χαρα ο Λευτερης της ειπε:
Λ- Πρεπει να κανεις αυτο που λεει το στοιχημα μεχρι αυριο..
Χ- Οκ
Λ- Δεν εχεις τα κοτσια να το κανεις. Μα ακομα και αν το κανεις εμεις που θα το μαθουμε?
Ν- Θα το μαθετε μην ανυσηχεις...!
Λ- Δεν θα μπορεσεις να το πεις..Θα κωλωσεις!
Χ- Ναι ετσι λες?
Λ- Ναι!
Ν- Αντε Χαρα το παιδι περιμενει!..(μιλωντας για τον Θοδωρή ο οποιος ειχε απλωσει το χερι του εδω και ωρα για την γνωστη χειραψια του με την Χαρα)
Λ- Δεν τολμας να το πεις!!!
Χ- Θα το κανω!
Θ-Εχεις διορια μεχρι αυρ...(η Χαρα τον διεκοψε και αφου του εδωσε το χερι της του ειπε)
Χ- Θοδωρη μου αρεσεις!
Επικρατησαν λιγα λεπτα ησυχιας και των χαζων χαμογελων του Λευτερη και της Ντινας. Η Χαρα ειπε καληνυχτα στα παιδια και γυρισε την πλατη της για να φυγει...Εκεινη την στιγμη ο Θοδωρής πηγε να πει κατι στην Χαρα αλλα τελικα δεν το ειπε! Και ειπε απλως καληνυχτα και πηγε με τον Λευτερη και την Ντινα που εφευγαν...Στον δρομο για το σπιτι η Ντινα προχωρουσε πιο μπροστα απο τα παιδια και σε μια στιγμη ο Λευτερης ρωτησε τον Θοδωρή:
Λ-Ρε..Εσυ θες την Χαρα?
Θ-Δεν ξερω ακομα τι νιωθω γι'αυτην...μαλλον ναι...Εεε δεν ξερω τελος παντων μπορει..
Λ- Ααα καλα!Δηλαδη δεν θα κανετε κατι?...
Θ- Δεν ξερω θα δω..
Μετα ο Θοδωρης πηγε κοντα στην Ντινα και της ειπε:
Θ- Θελω να κανεις κατι για μενα..
Ν- Τι?
Θ- Θελω να ρωτησεις την Χαρα αν θελει να κανει κατι μαζι μου! Ενταξει?
Ν- Καλα θα την ρωτησω αυριο στο viber!..
Θ-Ωραια..
Ν-Ναι..
Και τα παιδια συνεχισαν να προχωρανε. Σε ολη την υπολοιπη διαδρομη κανεις δεν μιλησε.
Την επομενη μερα, το πρωι, η Ντινα μιλησε με την Χαρα στο viber και της ειπε:
Ν- Καλημερααα!
Χ- Καλημερα!
Ν- Τι κανεις?
Χ- Καλα...καθομαι!..Εσυ?
Ν- Καλα..Ρε..Θελω σε ρωτησω κατι..Βασικα οχι εγω ο Θοδωρης μου ειπε να στο ρωτησω..
Χ-Αληθεια..? Τιιι?
Ν-Να με ειπε να σε ρωτησω αν θα ηθελες να κανετε κατι αυτο..
Χ-Ναι φυσικα και θελω!Λες και δεν το ηξερες...!
Ν-Ναι το ηξερα αλλα ειπα να ρωτησω!
Χ-Καλα..
Ν-Ωραια αμα ειναι θα τα πουμε οταν ερθεις στην γειτονια..!
Χ-Ναι αντε τα λεμε μετα!!!
Ν-Αντε γειααα!
Το απογευμα οταν η Χαρα πηγε στην γειτονια ηταν εκει ολα τα παιδια και παιζανε. Η Χαρα αγκαλιασε την Ντινα και άρχισαν να παιζουν με τους αλλους. Η ωρα περασε και αρχισε να πεφτει ο ηλιος και ο Θοδωρης με τον Λευτερη δεν ειχαν παει καθολου στην γειτονια (γιατι ολη την μερα ηταν στα νετ). Οταν τελικα αποφασισαν να πανε στην γειτονια συναντήθηκαν με την Χαρα και πηγαν ολοι μαζι στο δημοτικο που ηταν λιγο πιο εκει για να κατσουν. Τα παιδια εφτασαν στο σχολειο, κάθισαν και αρχισαν να μιλανε. Ο Θοδωρης καθοταν διπλα στην Χαρα. Η Χαρα επαιζε στο κινητό της το αγαπημένο τους παιχνιδι (color switch) και τοτε ο Θοδωρης την κοιταξε χαμογέλασε κ είπε:

Θ- Να παίξω?
Χ- Οχι τώρα παίζω εγώ..
Θ-Ελα σε παρακαλώ... Τουλαχιστον να παίξουμε εναλαξ..?
Χ- Αντε καλά...

Άρχισαν να παίζουνε μια ο ενας και μια ο άλλος μέχρι που σε μια στιγμη που ηταν η σειρα του Θοδωρή και η Χαρά πήγε να του δώσει το κινητό, ο Θοδωρης έπιασε τα χέρια της χαράς που κρατούσε το κινητό ,την κοίταξε χαμογελασαν και αρχισαν ξανά να παιζουν αλλά αυτή την φορά χωρίς να δίνουν το κινητό ο ένας στον άλλο γιατί το κρατουσανε μαζί... Η ωρα πέρασε γρήγορα κ ο Θοδωρης βαρέθηκε να παιζει και αφού τα υπόλοιπα παιδιά ηταν πιο πέρα ο Θοδωρης ξάπλωσε στα πόδια της Χαράς και την ρώτησε αν την πειράζει. Η Χαρά απάντησε όχι και συνέχισε να παιζει στο κινητό. Η καρδιά της χτυπουσε τόσο δυνατά που φοβόταν μηπως μέσα στην ησυχία αρχίσει να ακουγεται. Το στομαχι της γέμισε με πεταλουδες. Αχ αυτές οι πεταλουδες...Μετα απο λίγο άφησε το κινητό της και αρχισε να πειράζει τα μαλλια του Θοδωρή. Αυτός την κοίταξε χαμογελώντας και η Χαρά τον ρώτησε αν τον πειράζει. Ο Θοδωρής δεν απάντησε απλα την κοίταξε μέσα στα ματια. Μετα απο λίγο η Χαρά κοίταξε την ωρα και είχε παει 12, είπε στον Θοδωρή ταραγμένη:

Χ-Πρεπει να πάω σπίτι
Θ-Δεν γίνεται να κατσεις λιγο ακομα?
Χ-Οχι ρε συ είναι 12
Θ-Καλα πάμε στους αλλους να τους πούμε να έρθουν
Χ-Οκ

Ο Θοδωρης πήγε κ είπε στα παιδιά:
Θ-Εε παιδιά πάμε την χαρά σπίτι?
Π- Ελα ρε βαριομαστε πανε την εσύ και έλα
Θ- Ελατε ρε σιγά μια ανηφόρα είναι
Χ- Ε Θοδωρή αστο ρε συ παω μονη μου σιγά...
Θ-Οχι μονη σου δεν πας με τιποτα! Ελατε ρε σεις!!
Χ- Θοδωρή αστο είπα δεν πειράζει
Θ-Οχι είπα! Ελα πάμε!
Χ-Καλα αλλά δεν είναι αναγκη ρε!
Θ-Σκασε και προχωρά!
Χ-Χαχαχα καλά