122 // jelena

finale.

23.01.2018
Salı

18'ime gelene kadar açmayacağıma söz verdiğim, kendimden hep uzaklaştırmaya çalıştığım sevgili günlük ve günlüğün sahibi;
Bir hafta önce 18. yaşıma girdim ve babam tarafından bu günlük bir kutuyla birlikte bana emanet edildi. Babam bu kutunun senden bize kalan son şey olduğunu söyleyip elimi sımsıkı tuttuğunda seni hala unutamadığını biliyordum, her gece sessizce ağlarken, hala yıkamaya, atmaya kıyamadığı kanlı kıyafetlerini koklarken, birlikte çekildiğiniz duvarın tamamını kaplayan fotoğraflarınıza bakarken seni kalbinin orta yerinde sakladığını bilmelisin.
Bir haftadır günlüğü okuyorum, her sayfasında senin kurumuş gözyaşlarının yanına benimkiler ekleniyor, bunları yazarken o kadar acı çekmişsin ki gözyaşların kağıdı buruşturmuş.
Son yazdığın şey babama ettiğin bir veda, son cümlelerin babama dilediğin özürler, kağıdın sol alt köşesi ölmeden önce damarlarından dökülen kan ve sen kocanın seni her şeye rağmen affetmesini diliyorsun.
Babam seni affedemiyor, hala yas tutuyor. İki yıldır dışarı çıkmıyor ve geceleri uyuyamıyor.
Ben seni affedebilmiş değilim ama asla kızgın da olmayacağım, ben bir yanım eksik büyüdüm ve insanlar bana hep acıdı. Okulda anneler günü kartı hazırlardık ve ben kafamı sıraya koyup ağlardım. Ertesi gün diğerleri annelerinin sevinç gözyaşlarını anlatırken benim kulağımda sana dair hatırladığım son şey olan çığlıkların yankılandı. Senin yüzünü bile hatırlamazken özlüyordum.
Geceleyin yanıma gelip bana masal okumanı, canım yandığında beni öpüp her şeyin geçeceğini söylemeni bekledim ama babam senin çok uzaklara gittiğini, seni sadece yıldızlara bakarak görebileceğimi söyledi.
Ben de geceleri uyumadım, seni izledim, sana yaşadıklarımı anlattım, günümün nasıl geçtiğini, babamın nasıl olduğunu ve seni ne kadar özlediğimi.
Eskiden yıldızlarda seni görürdüm ama şimdi hiçbir yerde yoksun çünkü senin zamanında babama anlatmadığın ve böylelikle tedavi de olamadığın, en sonunda babam sadece bir, bir kereliğine seni bırakıp işe gittiğinde beni odama kapatıp kendini banyoda öldürdüğün gerçeğini bilecek kadar büyüdüm, ben büyürken sen yoktun ama babam hep yanımdaydı.
Şimdi 18 yaşındayım, senin babamla evlendiğin yaştayım ve kendime söz veriyorum, asla senin yaptığını eşime ve çocuklarıma yapmayacağım.
Özür dilerim, sanırım biraz sinirliyim.
"Meleğin" seni çok özlüyor ve bugün gökte hiç yıldız yok anne.
—
sa ölmedim