chapter nine

191 21 42
                                    

01.02.1999
Pazar
.

Son gücümü de bu son yazılar için sarf edeceğim.
Bir karar aldım, kimseyi daha fazla üzmememi sağlayacak bir karar.

Bundan o gün bahsedeceğim.

Bir aydır hastanedeydim. Justin'e hastalığımı açıkladığımda o kadar korktu ki. Bana çok fazla kızdı ve deliye döndü. Onu anlayabiliyorum.
Daha sonra elimi sıktı ve alnımı öptü, her şeyin geçeceğine söz verdi. Her geçen gün bu sözüne inancım azalıyor, iyileşmiyorum çünkü. O gecenin akşamı apar topar hastaneye gittik, doktor özel bir odaya aldı ve serum bağladı. Birkaç testten sonra doktorla özel konuştular. Muhtemelen kötü bir konuşmaydı, Justin odaya geri geldiğinde her şeye rağmen gülümsedi ama artık o da benim gibi acı çekiyor, farkındayım.

Ona söylememeliydim ama beni buna zorladı.

En çok da Gracie'ye üzülüyorum, ona annelik yapamıyorum. Sürekli uyuyorum. Bana dokunmak istiyor, bana sarılmak istiyor.
Onu kucağıma bile alamıyorum.

Justin işi bıraktı, evde bana ve Gracie'ye bakıyor. Ona minnettarım, her şey için.
Geceleri uyumuyor, sabahları onun çökmüş gözaltları ve dağınık saçlarını görmek alışkın olduğum bir manzara değil.
Bu sırada Gracie de yeni yaşamına ayak uydurmaya çalışıyor.
İlk kelimesi anne oldu ama bunun sevincini bile yaşayamadım, sadece gülümseyebildim.
Ben bir anneyim, bütün bu olanların ne kadar acı olduğunu anlıyor musun? Sevdiğin adamın her gün sana acıyarak bakması nedir biliyor musun? Peki kızını kucağına bile alamamak?

Aynı zamanda, daha birkaç gün önce Justin kanserin çok fazla ilerlediğini ve tedavisi olmadığını öğrendi. Tek yapabildiği bana bakıp gülümsemekti fakat her gece onun hıçkırıklarını duyabiliyorum.
Birkaç kemiğimin kırıldığını söylemeyi unuttum, vücudumun bir kısmı alçıda; diğer kısmını ise zaten kıpırdatamıyorum. Felç geçirmiş gibiyim.
Bugün ilk defa ağladım, Justin yanıma uzanıp eskisi gibi dudaklarımı öptüğünde ne kadar aciz olduğumu bir kez daha anlamış oldum.
Ben zaman kaybıyım.
Justin bana son günlerimi en iyi şekilde yaşatmaya çalışıyor ama günden güne, acı çekerek ölmemi görmemeli.

  ♡  ♡  ♡

finale çok az kaldı, umarım hikayenin yeni halini beğenmişsinizdir bu benim daha çok içime sindi ♡

bir de, sizce kitap kapağı isteği alayım mı? çok fazla acemi ve yeteneksizim ama canım sıkılıyo hem ona ayrı kitap yaparım ve istek alırım

sizce yapayım mı

(çok ciddi yazmışım ama bilgisayardayım emoji yok wjndlasmkpşçl)

122 // jelenaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin