Gevallen voor jou?

{1}

POV Amy

Hier zit ik dan, in het vliegtuig. Ik ben onderweg naar mijn tante in Londen. Waarom? Omdat ik daar ga wonen vanaf nu. Maar niet voor lang: mijn tante stuurt me naar een kostschool waar ook mijn nicht Elise op zit omdat ze niet voor kinderen kan zorgen. Maar ze wilt me niet naar het weeshuis laten gaan en ze vindt het fijn voor Elise en mij, dus nam ze het aanbod aan om voor mij te zorgen. En ja, anders was ik naar het weeshuis moeten gaan. Een paar dagen geleden stond de politie voor de deur. Ik was die avond alleen thuis, want mijn ouders moesten naar een bijeenkomst. Ze waren pas 5 minuten weg, dus kreeg ik al direct een slecht voorgevoel. En zoals altijd tot nu toe had mijn voorgevoel gelijk: mijn ouders hadden een ernstig auto-ongeluk gehad en waren op slag dood. Ze hadden mijn tante al gebeld of ik naar het weeshuis moest, want aangezien zij en mijn nicht nu mijn enige familie zijn had zij de keuze over...heel mijn leven eigenlijk. Ze heeft het aanbod aangenomen, maar ik moet nu wel naar een kostschool. Ik haat kostscholen. Zo zie je je familie toch nooit? Ach wat, ik heb Elise toch nog.

~ een uurtje later ~

Ik wil net aanbellen als de deur openvliegt en iemand me om de hals vliegt. Ik lach. "Elise. Wat heb ik je gemist! Na zoveel jaar elkaar te moeten missen, zijn we nu samen voor jarenlang." Ze lacht en antwoordt dan:"Ik heb jou ook gemist. De kostschool gaat zo leuk worden. We gaan samen op de kamer, ik stel je voor aan mijn vrienden, we gaan een hobby beoefenen en nog veel meer. Het gaat echt zoveel leuker worden met jou erbij." Ik grinnik. Ze is nog niets veranderd in die 4 jaar. Nog steeds die babbelkous, maar toch ook het leuke meisje. Die kostschool kan me niets boeien. Zolang als ik Elise heb, is het goed. Want ik heb nu al een voorgevoel dat we de beste vriendinnen worden.

"Wanneer gaan we?"vraag ik. Ik weet dat we jammer genoeg vandaag al gaan, maar ik weet niet precies wanneer. "Vandaag om 7 uur. Heb je zin om een middagje te shoppen? We moeten zien dat je op alles voorbereid bent. Voor de warmte en de koude, maar ook voor feesten en plechtigheden." Feesten?vraag ik mezelf af. "Ja, feesten. In de kostscholen feest je ook hoor. We hebben ook wedstrijden, te zien naar welke hobby je beoefent, en toneel en zang. Maar natuurlijk het belangrijkste van alles niet vergeten: het schoolbal." Oeps, zo te horen toch hardop gezegd. Maar ja, ik heb nu weer dingen bijgeleerd. Ondertussen komen we aan in de keuken. "Mama, Amy is er. En we gaan zo meteen shoppen. We zijn om 6 uur terug",roept Elise vrolijk. Haar mama draait zich naar me om. "Oh, hallo Amy. Lang niet meer gezien. Ik hoop dat je het niet erg vind dat je wel naar een kostschool moet nu?" Ik glimlach. "Hoi tante. Nee, zo erg is het niet hoor. Het zal leuk worden met Elise." Ok, eigenlijk lieg ik. Ik vind het vreselijk om naar een kostschool te moeten gaan, maar ik wil tante niet kwetsen en het zal trouwens wel leuk worden met Elise. Vooral op onze kamer, wees daar maar zeker van!

~ 7 uur 's avonds ~

Mijn voeten doen eigenlijk wel een beetje zeer. Maar die had ik al zien aankomen. Elise houdt ervan om elk leuk winkeltje dat we tegenkomen te doen. En geloof me, dat zijn er veel. Zoals afgesproken waren we om 6 uur terug. We hebben toen gegeten en zijn dan vertrokken. Tante kon niet mee binnen, dus nu sta ik hier bij Elise, aan het onthaal. Nadat ik mijn naam heb gezegd krijg ik mijn uurrooster. "Amy, je deelt je kamer met Elise. Als ik het goed begrepen heb dan zijn jullie nichten?"vraagt de vrouw vriendelijk. "Ja mevrouw", antwoord ik beleefd. "Vanaf morgen startten de lessen, dus je hoeft niets bij te halen. Hier zijn je boeken." Ze geeft me een doos. "Danku, mevrouw",antwoord ik en loop dan snel terug naar Elise. "Dan hebben we toch iets niet gemeen",lacht Elise. Ik kijk haar vragend aan. "Hoezo?" "Omdat ik nooit zo beleefd als jou zal kunnen zijn", antwoordt ze en dan schieten we in de lach. "Kom, ik laat je onze kamer zien", zegt ze uiteindelijk. Onze kamer is echt prachtig. De muren zijn rood. Er zijn 2 inloopkasten (voor elk 1!) en 1 badkamer. Nieuwsgierig vraagt Elise:"In welke klas zit je? Hopelijk zitten we samen." Ik kijk snel bovenaan mijn rooster en antwoord dan:"3ec5E" (geen idee of dat wel bestaat maar en dan?)

Opeens veranderd Elise's vrolijkheid in serieusheid. "Wat is er?"vraag ik nerveus. Er is iets aan de hand. En niet gewoon dat we niet in dezelfde klas zitten, ook iets anders. Maar wat?