Gece olmuştu iki insan tek kalp ayrı ayrı yerlerde nefes alıyordu artık
Ne çare vardı gitmeye ne de kalmaya
Sanki en uzun geceydi geçmek bilmiyordu ikisi içinde..
Akif eve gelmiş perişan bir vaziyette oturmuş ya da donmuş hiç bisey söyleyemiyordu aramak bağırmak çağırmak geldi içinden ama kimse yoktu bu sessizlik çok acıtmiştı canını
Ben diyordu Allahım ne yapicam nefes alamiyorum al canımı beni buraya gömdüler
Sabaha kadar oturdu aynı yerde aynı pozisyonda kaç saat oldu kim geldi kim geçti açmıydi hiç biseyin farkında değildi
Saat sabah 8 olmuş dışarda hareketlilik vardı arabalar geçiyor belki kuşlar geçiyordu göçüyorlardı belki de bilmiyordu....
Kimdi bize bunu yapan diye düşünmekten sabaha kadar oturmuştu Zerrin de Ne yapılır ne edilir hiç bilmiyordu Akiften ayrıldıktan sonra Hemen arkadaşı olan emlakciyi aramış en uzak evi tutmuştu eski evine ..
Doğru ya artık eskidiydi herşey eşi evi hatıraları ...
Bu ev de ilginç bisey vardı bu ev tam da eski evini hatırlatıyordu renkler bile sanki bile bile maviye boyanmıştı ama umrunda degildi artık en sevdiğin renk olan mavi bile hiç bisey ifade etmiyordu..
