Bir Üniversitelinin Şiir Defteri

Yalnızlık

Duvarlar üstüme gelmeye başlamıştı artık
Ne suyun tadı vardı ne de hayatın
Kendimi sokaklara atmak isterdim hep
Kimsenin olmadığı, nefesin olmadığı yerlere atmak isterdim kendimi
Bir bankta oturup kulaklığı mı takıp bizim şarkımızı dinlemek isterdim
Bir koku yayılırdı o an, bir rüzgar esintisi getirirdi
Beni benden alıp götürürdü uzaklara o koku
İşte o kokunun adı sessizliğin kokusuydu
Hayattan o kadar uzaklaşmak isterdim ki
Mesela bir ışınlanma makinası icat edip çok uzaklara gitmek gibi
Ama ne yapsam ne etsem senden gidemiyorum
Sen benden gittin ya hani, beni bana bırakıp gittin ya
Ben gidemiyorum senden, gitmek de istemiyorum hani
Yanımda sen olmayınca hayat o kadar anlamsız ki
Yarın kıyamet kopacak deseler arkama bakıp
"ne dedin?" diye sormadan yine seni düşünürdüm
Her dakika telefon başında beklerdim
Her telefon çaldığında kalbim güm güm atardı
Hani sen ararsın belki diye
Ama o telefonun çalma sebebi sen olmadın hiç
Uzun zaman geçmişti artık ben beni geçmiştim
Yaşlanmıştım , hayat gibi
Ama sana olan özlemim sevgim hiç yaşlanmadı
Bu halim görenler" unut artık onun gibi yap hayatına devam et " diyorlardı, ki Nafi mi sensiz hayatı yaşamaya yaşamak demeye.

..::;::..