THE HEARTLESS (completed)

CHAPTER:42

~*~

CHASE POV

"CHASE? Chase anak,chase gumising ka"

I heard my dad's voice again.

Unti unti kong iminulat ang mga mata ko, at unang bumungad sakin ang mukha ng dad ko na umiiyak. Hindi naman ako patay ah nahimatay lang ako pero bakit sya umiiyak? Don't tell me I lost my baby? Pero hindi ko naman maramdaman na may nawala sakin so I think my baby is still on my belly. I stared at my dad again who's holding my left hand.

"Dad?" He look at me again and smiled.

"Chase" so it's true. Chase na ang tawag nya sakin? Mula kasi ng mamatay si zy ay Tinawag na nya akong Zymin na para bang Si chase ang namatay na para bang ako ang namatay patay na nga si Zymin pero parang buhay parin sya.

"Why are you here, I thought inambush kayo? Where's kuya kai?"

"Kai is in coma. Si samantha ang nagbabantay sa kanya. Your brother protected me." He wipe his tears using his back hand.

"I'm sorry dad"

"No , chase I'm sorry"

I felt the sincerity on his voice. So this is my dad now? Kailangan pa ba nyang maambush para lang maging ganito sya sa akin?

"Bakit ngayon lang dad?" I maintained my calm and flat voice while looking outside the window ,holding my belly. I know he noticed on my voice the bitterness and Hatred that I carried ever since I was a child Until now that I grown as a woman.

"Dahil ngayon lang ako nagkaroon ng lakas nang loob na harapin ka chase"

"A mafia boss, the head, the CEO, the boss of the all the boss , the king of all king? Walang lakas nang loob na harapin ang sarili nyang anak? Wow"  I sarcastically stated.

"Chase, nasasabi mo yan kasi hindi mo naiintindihan"

"Then make me, make me understand everything! Buong buhay ko dad hinahanap ko ang pagmamahal mo! Buong buhay ko humihiling ako na sana dumating yung panahon na hayaan nyo kong maging malaya. Buong buhay ko punong puno ng katanungan ang isip ko. Puro bakit!!! Alam mo dad kung anong naisip ko ng mawala ang kapatid ko! Naisip ko na  Kailangan pa palang may mawala sa pamilya natin para makalaya ako! Pero bakit ganun nakalaya nga ako pero pakiramdam ko nakakulong parin ako? Dahil nakakulong ako sa katauhang hindi naman ako. Namuhay ako ng nagpapanggap!!!! Tas ngayon sasabihin mo wala kang lakas ng loob? Bakit dad? Natatakot ka ba sakin? O sadyang ikinakahiya nyo lang ako"

"That's not true Chase, nasa tiyan palang kayo ng mommy mo mahal ko na kayong dalawa ni Zymin" tumalim ang titig ko sa kanya.
Nagpapatawa ba sya? Mahal??? My God! Uso pala sa kanya ang bagay na yun ????ang salitang iyon??? He sighed when he saw my disgusted stare.

"Maniwala ka samin yun ang totoo, hindi namin agad pinagplanuhan ang inyong pangalan dahil gusto namin ng mom nyo na ibase namin ito sa personality na meron kayo, time goes by and I heard zy's Voice but you? Napakaweird mo noon dahil ni iyak mo hindi ko narinig, You caught my attention the very first time that I took a glimpse on you, noong magkatabi na kayo ni zy, doon ko mas napansin ang kakaibang personality mo, napakatahimik mo noong baby ka pa , na para bang may sarili ka nang isip at natitimbang mo ang mga nangyayari sa paligid mo. Maniwala ka sa hindi , ayaw mo sa mga laruan na ibinigay namin sayo , kaya lahat ng laruan napunta kay Zymin, magkaibang magkaiba kayo, Zy is a crybaby, loud and Hyper While you?you're a silent and tough. Hindi ka umiyak, hindi mo rin ginawa ang mga bagay na ginagawa ng mga sanggol hindi kita nakitang ngumiti, noong una pa nga natakot ako dahil baka may deperensya ka pero the first time that I heard you groanned made me sighed in relief. Sabi ko ikaw ang magiging mahusay na tagapagmana ng lahat ng meron ako. Sanggol ka palang nakitaan na kita ng potential, I named you Chase galing sa salitang chaser, dahil alam kong hindi problema ang hahabol sayo dahil ikaw ang hahabol sa mga problema. "

"Kaya nyo ko ikinulong sa bahay kasama ang mga libro?"

Tumango si Dad.

"pero bakit kailangan nyo akong itago?"

"Kasi kailangan para maprotektahan kita, kung may importante kang bagay na pinapahalagahan kailangan gawin mo lahat maprotektahan lang sya, ikaw ang pinakamahalaga sa pamilya natin Chase. Marami tayong kalaban , maraming gustong magpabagsak sa atin, Pano nalang kung nalaman ng mga kalaban natin na Kambal pala ang naging anak namin alam kung papatayin nila kayong dalawa, Dahil sa lahi narin na meron tayo, swerte sa lahi natin ang kambal. Were almost perfect family. We have the both of you were on top. Ni minsan di kita ikinahiya chase, dahil ang totoo proud na proud ako sayo, kinailangan kong iparamdam sayo ang pagiisa para hindi ka matutong dumepende sa isang tao, I want youto be fearless and tough enough to fight for your self and to be a great leader, and to be a best manipulator. Sobrang halaga mo sa akin Chase And I'm afraid of losing you i can't afford to lose you mahal na mahal kita anak, sobrang mahal na mahal kita ayoko lang ipakita sa buong mundo dahil natatakot akong mawala ka."

My tears streamed down to my face.

"I-I love you too d-dad, I'm sorry for being too naive and numb"
He caressed my hair.

"Hindi lang ikaw ang nagpanggap chase maging ako ay nagpanggap din ginawa ko lahat para kamuhian mo ako, para hindi ka agad magtiwala sa mga lalaki dahil alam kong marami ang mangloloko sayo at....sa tingin ko maayos naman kinalabasan hindi ka tumanggap nang mga lalaki sa buhay mo ngunit sa tingin ko ay may nagiisang lalaking nakakuha ng buong attention at pagmamahal mo"

Mas lalong tumulo ang mga luha ko.

Rhaze.

Naalala ko nanaman ang panaginip ko.

Parang totoo.

"Dad asan si rhaze? Asan sya?"dad just stared at me.

Full of sadness.

His painful expression makes me weak and makes my heart beat slowly na akala mo'y nawawala  na nang dahilan para tumibok pa.

What will happen if the only reason why my heart's still beating will be gone ?

Is their any way of treating the wounded soul of mine????

Totoo bang wala na sya????

~*~