Derin Karanlık

1.Bölüm:Okul

Okul benim için annem öldüğünde bitmişti,annem öldüğünde benim yaşantımda bitmişti.Herşeyi okul dahil annem öldükten sonra geride bıraktmıştım.Babamın böyle bir şeyi söylemesinin üstünden hemen o moruğu aradım.

''Efendim kızım?''diyerek telefonu açtı.Şerefsiz moruk beni bütün bu pisliklere uyuşturucuya,içkiye,barlara sevgisiz iğrenç ortamlara o itmişti.Sırf bir fahişe ile evlenmek için,beni öz kızını yok saymıştı.Annemden sonra bana sadece para verdi.Bütün yaptığı buydu,bana ne sevgi ne şefkat hiç bir bok vermeden kendi ortamına çekildi ve o fahişeyle evlendi.Banada sus payı olarak sadece para,araba,ev bütün gerekli şeyleri aldı.Ama bunların ne önemi var ki,o pislik herifi hayatım boyunca affetmeyeceğim.

''Bana bir daha sakın kızım deme!''diyerek telefonda tısladım.Sesim öyle soğuk çıkmıştı ki,sesin benden çıktığını bildiğim halde benim bile tüylerim diken diken oldu.

''Tamam sinirlenme,ne için aradın''dedi onun sesi benim sesime göre daha sakin geliyordu.Annem öldükten sonra,ben ona ne dersem diyeyim hiç bana karışmadı.Karışamaz.

''Sen bana sormadan şu siktiğimin okuluna nasıl yazdırırsın beni!''diyerek telefonda bağırmaya başladım.Karşılığında bana tamam hemen kaydını geri alıyorum demesini bekliyordum.Ama o telefonda bana bağırmaya başladı.Cidden son 1 aydır bana bağırmıyordu.

''Sen o okula gideceksin,tamam annem öldü ama napalım o artık toprak oldu bunu aklından çıkarma,yarın okula gideceksin!''dedi ve telefonu yüzüme kapattı.Benim yüzüme telefonu kapattı.Buna nasıl cesaret edebilir bu moruk.Telefondan tekrar tam numarasını çevirdim arıyacaktım ki.Onu ararsam beni ezilmiş görebilir,telefonda onunla kavga etmiyeceğim.O bundan daha fazlasını hakediyor.

Bardan son sürat çıkmamla,ada'nın ve diğer çocukların arkamdan nereye,ne oldu gibi sorularını dinlemeyerek bardan çıktım ve arabama doğru yöneldim.Arabamın önünde durmamla sadece düşünmeye başladım.Bu şerefsizin evine 1 aydır gitmiyordum,yani eskiden annemle benimde oturduğumuz eve,ama şimdi o adını bile bilmediğim fahişe oturuyordu.O eve gitmeyeceğime annem öldüğünde söz vermiştim.Daha doğrusu o fahişe oturmaya başladığından beri.Ama şimdi sırf o morukla kavga etmek için tükürdüğümü yalamamdan söz ediyordum.

Aklımdan bu saçma düşünceleri atarak tekrar bar'a girdim.Ben o eve girmeyeceğim,bunun sözünü 1 ay önce verdim ve şimdide bu sözü yırtıp bir kenara atmayacağım.O morukla yüz yüze kavga etmek istiyorsam.Ben değil o benim ayağıma gelecekti.

Bara girdiğimde bizim grubun oturduğu masaya doğru ilerledim.Bizim grup dediğimde 1 aydır tanıdığım arkadaşlarımdan ibaretti.Ben 18 yaşımdayım ama onlardan çoğu 19 yaşında.Bir tek benimle yaşıt olan arkadaşım ada var.En yakın arkadaşım ve onu çocukluğumdan beri tanıyorum.Öyle tanışma süremiz ne 1 ay nede daha az.Diğer çocuklarla ise bu barı satın aldığımda tanışmıştık.İlk geldikleri zaman işleri sadece yavşaklıklı ama sonra düzeldiler ve arkadaş olmaya başladık.

Ada öyle değildi çok iyi bir arkadaş ve çok güzel bir kızdı.Benden sonra eskiden okuduğum okulun en güzel kızıydı.Benim yanımda durması onun popülerliğini arttırmıştı.Ben ise zaten popülerdim,sadece annem ölene kadar güzel bir popülerlik sürdürdüm.Daha sonra okulu bıraktım.

Adanın sesiyle irkildim ve ona döndüm,uyuşturucuyu yeni çekmemin etkisi altında olduğumdan ne dediğini anlamaya çalışıyordum.Ama buna hem uyuşturucu hemde müziğin sesi izin vermiyordu.Adaya elimle kulağımı gösterdim ve duymuyorum gibisinden bir işaret yaptım.Oda eliyle çantasını yerden aldı,içinden telefonunu çıkarıp bana gösterdi,yani demek istediği sende çıkar.Telefonumu ceketimin cebinden çıkararak adaya baktım.Telefonunda birşeyler yazıyordu,yani bana yazıyordu.Telefonumun titremesiyle,telefonuma baktım.

''Daha demin nereye gittin öyle hışımla''yazmıştı.Ona cevap vermek istemiyordum,kafamı biraz dağıtmaya ihtiyacım vardı.Adaya baktığımda gözünü bana dikmiş cevap bekliyordu.Bende ona bakarak gözlerimi devirdim ve telefonumu geri ceketimin cebine attım.

Ada benim fazla sinirli ve tehlikeli olduğumu bildiği için hiçbir zaman üstüme gelmezdi.Benim telefonumu cebime koyduğunu gördüğünde,oda elindeki telefonu çantasına fırlatarak masaya kollarını koyarak kafasını masaya gömdü.Bende onun bu haline fazla takılmayarak önüme döndüm ve biramı fondip yaptım.

Garson'u çağırarak bir tane daha söyledim,grupun gözü üzerimdeydi.Bende neden bakıyorsunuz bakışı atarak önlerine dönmelerini sağladım.Garson hemen yanımda bitince,dikkatimi ona verdim ve ne yaptığına anlam getirmeye çalıştım.Bu burada yeni olmalıydı,çünkü bir işi beceremiyordu.Tepsiden almaya çalıştığı birayı ben kendim alarak önüme koydum.Elimle def-ol işaretimi yaptıktan sonra önüme döndüm.

Uyuşturucunun bana az geldiğini biliyordum,ama kendimi fazla zorlamıyordum.Sanırım bugün öyle olmayacak.

''Batuhan senden fazladan mal varmı''Dediğimde millet bana bakmaya başladı.

''Sencede biraz hızlı gitmiyormusun?''demesiyle batuhan'ın boğazına yapıştım millet bana şaşkınca baktığında,ben sadece batuhan'a bakıyordum.

''Bana karışmaman gerektiğini öğrenmen gerekiyordu,soru sorduğumda sadece o sorunun cevabını ver ek birşeyler söyleme yoksa seni öldürürüm,anladın mı?''dedim tıslarak hızlı bir şekilde kafasını aşağıya yukarıya salladığında onu bıraktım,ve yerime geçtim.

''Şimdi mal varmı?''Dedim bu sefer hemen cebinden,içinde beyaz toz olan bir paket çıkarıp bana uzattı.Yani uyuşturucu.

Hemen paketi açarak iki parmağımın arasına döktüm.İki parmağımla uyuşturucuyu düzgün bir çizgi haline getirerek,içime çekmeye başladım.Kafamı kaldırdığımda üstüme dökülen tozları temizleyerek bir oh çektim.

Elimi burnuma götürerek,burnumun üstündeki beyaz tozları temizledim.Genelde bunu yapmam ama eve gidecek olduğum günler yapardım.

Kendimi çok rahatlamış hissederek geriye doğru yaslandım ve düşünmeye başladım.

Moruk beni okula verdi,ve gitmemi söyledi.Ona bunun ne kadar yanlış bir karar olduğunu göstermek için okula gidecektim.Orada sorunlar çıkartıp babamın başına birsürü iş açacaktım.Bakalım beni o zaman okuldan alacakmı almayacakmı.