ISLA BERDE

Chapter: 12

Elle's pov

"Nandito na pala tayo sa paanan ng gubat papasok " medyo pagod na sabi ko ,kapagod naman medyo malayo layo rin pala kong lalakarin lg.

"Medyo malayo din pala ang nilakad natin from villa bago tayo nakarating dito sa may paanan ng bundok napagod ka ba, sorry magpahinga muna tayo " tapos napapa tingin siya mga kakahuyan papasok nitong gubat

"Medyo lang naman, sige magpahinga muna tayo ng kunti tapos pagpatuloy na natin ang paglalakad "tsaka umupo ako sa may bato

Nakikita kung iginala ni ronald ang kanyang paningin sa paligid kaya pati ako napatingin na rin ang ganda talaga ng lugar over looking din kaya kita villa kahit malayo ito.

Malaki ang villa pero di kami open para sa mga reservation thingy kasi its open to everyone na gustong pumunta pero for now close muna baka next next month open na.

Talaga kasing pinasara ni daddy for me ang villa baka daw kasi may mambabastos sakin or what. Paano nga naman ako makakahanap ng mr.right pag ganyan? 😑

"Tara na?" Biglang sabi sa akin ni ronald kaya bigla akong napabalik sa realidad na andito pala kami sa paanan ng gubat

"Sige, para di tayo abutin ng maghapon kakalakad at makahanap agad tayo ng mapagtatayuan ng tent " saka tumayo ako at sumunod na sa kanya sa paglalakad. Siya talaga ang nauna e no?parang alam na alam niya talaga ang daan 😑.

Nandito na kami sa lagitnaan ng gubat, bilis no ? Haha . Kasalukuyan kaming naghahanap ng mapag papatayuan namin ng tent ng biglang may dumapo sa balikat ko unti -unti kong tiningnan baka kung ano na yun ng biglang

"Aaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhh" sigaw ako ng sigaw

"Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhh,
butiki alisin mo yong butiki sa balikat ko " taranta namang lumapit sakin si ronald ng makita ang butiki tawa siya ng tawa

"Kunin na dali please, takot na talaga ako kaya kunin mo na "papaiyak na sabi ko talaga naman kasing takot ako sa butiki eh

"ffffft. Hahahaaha butiki lg yan relax wag kang gagalaw kukunin ko sandili

Napaiayak na ako ng gumapang ng kaunti papunta sa leeg ko,  I'm really scared .

"Hey! Stop crying now. Wala ng butiki . Okay!? Hush now "saka naramdaman ko na lg ang thumb niya na pinapahid ang mga luha ko "Bakit kaba takot sa butiki there small they can't harm you "tanong niya ng di ko namalayan nakayakap na pala ako sa kanya ganun din siya sa akin dahil siguro sa takot ko nanginginig pa kasi ako

Humihikbi parin ako habang sinasagot ang tanong niya.

"Kasi malamig at malambot ang butiki tapos tuwing napuputol yong buntot gumagalaw-galaw pa ito e putol na nga"

"ffffftt ". Uhummmm .. alam ko nag pipigil nlg ng tawa ang isang to. Eh sa takot talaga ako sa butiki eh.

"Okay, ngayon tatandaan ko na yan" sabi niya kaya ng ma realize ko na nakayap ako sa kanya ay kaagad ako lumayo ng kunti . Awkward. Nahihiya tuloy ako

Ngitian ko siya kahit na aawkward ako sa nangyari kahiya talaga ako.

"Sige pagpapatuloy na natin ang pag gawa ng tent" sabi ko saka pinagkakabit kabit na yong dapat ikabit

"Sa wakas tapis narin, let me help you" Saka siya lumapit at kinuha sakin ying tent at siya na yong nagtayo ng tent para sa akin

Pagkatapos ay kumuha kami ng mga tuyong kahoy at gumawa ng bonfire saka ko nilabas ang dala kong hotdog sa tupperware at isang pack ng mallows saka tinuhog at inihaw sa bonfire at umupo sa malapit para di ako gaano malamigan

Napatingin ako sa gilid ko ng maramdaman ko na my tumabi sa akin at kumuha din ng hotdog at nilagyan din ng marshmallow sa dulo gaya ng sa akin saka umupo sa tabi ko at kumain ng tahimik habang nakatingin sa ginawa naming apoy.

"How i wish na sana ganito lg kadali ang buhay para sa ating lahat na mga tao no?"aniya habang nakatingin parin doon sa my apoy

"Sana nga pero hindi eh, kung hindi tayo kakayod ng husto at magsumikap wala talaga tayong mapapala sa buhay kaya hanga ako sa mga sinasabi ng iba na mahihirap na tao dahil kahit mahirap ng sila alam nilang marangal ang trabaho nila "

"At buo at masaya ang pamilya nila kahit mahirap lg sila diba?, kaya di dapat sila minamaliit, bagkos magpasalamat pa nga tayong mga mayayaman at nakakaluwag sa buhay dahil kong di dahil sa kanilang mahihirap di tayo aangat ng ganito " dugtong ko dun sa naunang sinabi ko

"Alam tama ka rin, meron kasi talagang tulad natin na mayayaman na mahirap din dati umangat lg ng kunti naging mapag mataas at mapagmata" sabi niya kaya napaangat ako ng tingin sa kanya ang di ko alam ay nakatingin din pala siya sa'kin nagtama ang aming paningin bigla tuloy bumilis ang tibok ng puso ko ganun din kaya ang nararamdaman niya tulad ng nararamdaman ko

Nauna akong nagbawi ng tingin naiilang kasi ako. Awkward moments again. Aist!

"Kaya nga laking pasasalamat ko at di ako ganoon pinalaki niba mommy at daddy " napangiti ako ng mapakla naalala ko naman kasi si mommy kaya kong nasaan man siya ngayon ay sana okay lg siya. At alam ko naman na proud siya sa akin ngayon kasi maganda ang pagpapalaki sa akin ni daddy .

"Hindi ka pa ba inaantok? 

"Hindi pa naman, ikaw antok kana siguro at pagod nadagdagan pa kakaiyak at sigaw mo ng dahil sa butiki "

"Heh! Tama na. Okay? Wag mo ng ipaalala pa sa'kin yon nakakahiya "

"Wag ka nang mahiya at least alam ko na ngayon ", nakatiing sabi niya sakin lumabas tuloy ang dimple niyang cute

"Hmmnp! Oo alam mo na ngayon di lang naman yun ang kinakatakutan ko eh lahat ata ng insikto takot ako "medyo na ismid pang sabi ko

"Sige mauna ka ng matulog susunod na ako mahaba-haba pa ang araw natin bukas may ilang araw pa tayong ilalakad papunta at pabalik " aniya sa akin at hinatid ako sa harapan ng tent ko nag goodnight lg siya sa akin at bumalik ulit doon sa bonfire dagdagan pa daw kasi niya ng gatong ang bonfire para kahit makatulog na kami ay may ilaw pa rin sa labas

Kaya pumasok na lang ako at nahiga ngayon ko lg naramdaman ang pagod ng makahiga na ako at di ko na nga namalayan nakatulog na palq ako ng dahil sa pagod.