Zor Konak (TÖRE)

8.BÖLÜM

Bu mekan benim için herşeyden daha önemliydi. Şuan tek isteğim aklımdaki şey için burada olmuş olmamızdı. Bir yıkıntıyı daha kaldıramazdı bu vücudum...

=========

" Neden buraya geldik?"

"Gelmese miydik? İn hadi."arabadan inip binaya doğru yürüdük.

"Git bak bir eksik var mı? Yada bir değişiklik "

"Tamam sen bekle gelirim birazdan"

"Tamam"

Bütün sinirim gitmişti. Okulumun önümüzdeki hafta başlayacak olmasını tamamen unutmuştum. Azad'ın bunu unutmamış olması içimde farklı hislere yer açmıştı. Azad'a artık sinirli değildim ama kırgındım. Kırgınlığım yüzünden ona bakmıyordum sinirli olmamı tercih ederdi bence. Çünkü kırgınlığım zor geçerdi. Belkide hiç geçmezdi. İşlerimi halledip okuldan çıktım Azad birileriyle konuşuyordu. Beni görünce ben arabaya geçtim. Yaklaşık beş dakika sonra oda geldi. Yol boyu sessizlik geçmişti, konağa gitmediğimizi anlayınca nereye gittiğimizi merak ettim. Ama sormayacaktım. Düşüncelerime ara veren ise Azad'ın sesiydi.

"İnmeyeceksin galiba."

Biran ne demek istediğini anlamak için etrafıma baktım hastaneye gelmiştik. Ne işimiz vardı ki burada?

"Neden geldik buraya?"

"Bugün test yapacaklardı kis ihtimali için.Ayrıca elinin ve bacağının pansumana ihtiyacı var."

"Dalga geçiyorsun herhalde benimle. Açtığın yaralar pansumanla kapanmaz. Yaptırmayacağım pansuman felan!"

"Karıcım zorlama beni de in arabadan."

Sıra işlemlerini hallettikten sonra oturmaya başladım. Azad yanıma gelince kalktım,onunla yan yana oturmak bile ruhuma ağırlık katıyordu. Bileğimi tutunca ateş çıkan gözlerimle ona baktım.

*Azad*

Bademle hastaneye geldik. İşlemler bitince yanına oturdum. Benim oturmamla onun kalkması bir oldu. Bileğinden tutunca bana öyle bir baktı gözlerinin alevi bütün bedenimi sardı sanki. Evet canını yakmıştım, ama bu kadar nefretle,acıyla bakacağını düşünmemiştim.

"Nereye"

"Benimle ilgilenmeyi kes artık. "

"Badem sinirleniyorum ama"

"Nasıl korktum bilemezsin. Sakın seni umursadığımı  falan düşünme. Bu kadar insanın huzurunu bozma diye oturuyorum."

Gözlerimi kapattım bir şey demedim hakkımda yoktu zaten. Badem telefonla konuşmuş bende telefonumla ilgilenmiştim. Yaklaşık kırk beş dakika sonra sıra bize geldi. Maalesef ki en iyi doktor erkekti o yüzden ona gelmiştik. Bademle beraber bende kalkınca gözlerini devirip odaya doğru yöneldi. Bu hali ona çok yakışıyordu, insanın sinirliyken nasıl gamzeleri çıkardı ki hemde iki koca çukur gibi. Evet benimde çok belli olmayan gamzelerim var ama göze çarpmıyor en azından.

Odaya girdiğimizde hemşire Badem'in eşyalarını bana verince sinirlenmesin diye koltuğa koydum. Yanına gidip sedyeye yatarken sağ tarafına geçtim. Doktor gelince Badem'e karnını ve eteğini biraz indirmesini istedi. Her ne kadar elimi yumruk yapsam bile kimseye bir şey belli etmemeye çalıştım.

Badem ilk bana baktı bir şey demeyince doktorun söylediklerini yaptı. Doktor jeli sürüp ileri geri hareketlerle ultrason makinesine baktı.Biraz bastırınca karnına Badem istemsizce elimi tuttu.İstemsizce, çünkü hâlâ farkında değildi elimi tuttuğunun. Gözlerini sımsıkı kapatmış dudaklarını canlatıyordu. Bembeyaz teni kıpkırmızı olmuştu, iyi bir kontrol olması içindi. Doktor peçete verip içeri geçtiğinde Badem gözlerini açtı, hemen elimi bırakıp