NÜKTEDÂN (Askıda)

2.Bölüm

Ya bir şey söyleyeceğim. Şimdi buraya da başlamadan özlü sözler yazsam mı? Yazmasam mı?
Görüşlerinizi bildirin lütfen.

♥

"O top öyle mi atılır?" Diyerek bağırmıştı gözleri hemen karşısındaki dev ekrandayken.
Avuçlarıyla kısa saçlarını kavramış, sinirle, top peşinde koşturanlardan gözlerini bile ayırmıyordu.

Evet Hewran Haznedaroğlu yine fanatiği olduğu Fenerbahçe maçında coşuyordu!

"Ay delireceğim sonunda o olacak, hepsi gerizekalı bunların! Allah'ım bu genç yaşımda ölmemi istiyorlar."

"Hewran sakin ol lan, konağı ayağa kaldırdın!" Diyerek içeri giren Alaz, kardeşine kaş çatmıştı.

Tabi Hewran bundan hiç etkilenmeyerek öfkeli bakışlar attı ağabeyine.
"Yav zaten oynayamıyorlar, bana sağdan sağdan geliyorlar bak gözüm seğiriyor. Fenerli değilsen odanın içerisine dahi adım atma!"

Aram, kardeşinin seğiren sağ gözüne bakarak cıkladı.
Ayaklarını sehpaya uzatmış, kucağındaki cipslerden yiyordu bir yandan.

"Hewran'ı kaybettik biremin (erkek kardeş) hiç bulaşma derim. Ben de çıldırmamak için kendimi cipslere verdim." Eline aldığı üçgen cipse bakarak dudaklarını büzdü.
"Hatta bunu yoğurda batırarak yiyince daha iyi oluyormuş."

Gözlerini devirdi Alaz.
"Ben takım tutmuyorum oğlum Türkiyespor'luyum ben."

"Yav he." Dedi Hewran, ekrandan gözlerini ayırmadan.
"Sanki senin Beşiktaşlı olduğunu bilmiyoruz, hain kostok!"

Aram güldü.
"Yok Hewran, artık Alaz ağabeyimin tuttuğu tek takım nevresim takımı."

Hewran kahkaha atmaya başladığında Aram ile yumruk tokuşturmuşlardı.

"Hadi Hewran zevzek sen neden ona uyuyorsun Aram? Hem de bu yaştan sonra?"

Aram omuz silkti.
"Fenerim bu gece beni sarmıyor ben de kardeşimle bir olup sana sarıyım dedim."

"Niye Alaz ağabeyim sarma mı?"

İkisinin de gözleri dehşetle Hewran'a dönmüştü. İkisi de bu iğrenç esprinin ondan çıktığına inanmak istemiyordu.

"Iyy!" Dedi Aram yana kayarak uzaklaşırken.
"Vazgeçtim bu benim kardeşim falan değil, tanımıyorum ben bunu."

Alaz o şen kahkahasını salıverirken başını arkaya atmış, sarsılarak gülmeye başlamıştı.

Hewran gözlerini umursamazca ekrana dikerken kaçan topa bir küfür daha saymıştı.

"Şu maçı tek başıma izlesem şimdi en az üç gol atmıştı takım. Ne diye sizi odaya alıyorsam? Biri hain kostok diğerinin kendine hayrı yok!"

Bu sefer Aram ile yumruk tokuşturan Alaz olmuştu. Hewran'ın askerden geldiğine iki gün oluyordu ama şimdiden yine çektirmeye başlamıştı.
Ensesine o meşhur tokatlarından birini atarken hemen diğer taraftaki ikili, beyaz koltuğa kurulmuştu.

"Ağabeyle düzgün konuş."

"Fener gol atarsa düşünürüm."

"Taş olacaksın Hewran, taş."

"Ben zaten taş gibiyim, ne oldu zoruna mı gitti?"

Aram, gözlerini deviren Alaz'a göz kırparken elini kaldırarak ampul takar gibi çevirmişti. Bu onun dilinde 'Deli bu çocuk uyma buna' demekti.

Gecenin sonunda Fener gol atmış, Aram ve Hewran kol kola girerek halay çekmişti.
Odayı onların gür sesi doldururken Alaz ise yüzünü buruşturmuş ayağa kalkmıştı. Gidip uyusa iyi olacaktı çünkü Avşin onu göremezse yine yaygarayı koparırdı.
Odadan çıkmadan önce çılgına dönen ikiliye bakmıştı.