suicide, sope ✓

9

elimdeki kitabı okurken sesini duydum, banyoya gireceğini söylüyordun. aradan neredeyse bir saat geçmişti ancak hâlâ su sesi geliyordu. içime bir huzursuzluk çöktü, kitabı masaya bıraktım ve sana bakmak için içeri gittim. kapıyı tıkladım ardından. "hoseok, iyi misin?" bir şeylerin düşme sesini duydum, sonra da sesini. "iyiyim, çıkıyorum birazdan," demiştin ama ses tonun öylesine kısıktı ki zor duymuştum. içimde yükselen endişeye engel olamıyordum. kapının kulpunu çevirdim fakat kilitliydi. "kapıyı aç hoseok!" birkaç küfür sesi duydum. "iyiyim ben yoongi, git lütfen. sorun yok." ses tonun ağlamaklıydı. öyle kötüydü ki kalbimde yükselen acıya hakim olamıyordum. ayrıca, sinirleniyordum ve endişem öfkemi tetikliyordu. elimi yumruk yapıp kapıya vurdum öfkeyle. "kapıyı aç yoksa kıracağım," dedim yüksek bir sesle. ses tonumu kontrol edemiyordum. kilit sesi duydum sonra, hemen kapıyı açtım. o an gördüğüm manzara adeta şok etkisi yaratmıştı beynimde. öyle ki oturup hüngür hüngür ağlayabilirdim.

yerde oturmuştun ve etrafta jiletler, bıçaklar vardı. zeminde kan damlaları vardı. sonra sana baktım. ağlıyordun. elindeki jilet vardı ve kolun, kanlar ve kesikler içindeydi. hayal kırıklığına uğramıştım. ben seni hayata döndürmek istiyordum, bir kez gülümsemen için elimden geleni yapıyordum. ama sen neden her şeyi elinin tersiyle itiyordun? bunu neden yapıyordun hoseok? ölümü bu kadar mı benimsemiştin? bu kadar mı bir anlamı yoktu nefes almanın artık senin için?

"neden?" diyebildim sadece. boğazıma dizilen hıçkırıklarım sesimi soluğumu kesiyordu. ve daha da konuşamadım. sessizlik ele geçirdi beni, kelimelerim birer birer terk etti zihnimi.