Lucius oğlunu ve onun müstakbel gelinini bir odaya soktu. Kendisi çok endişeli görünüyordu. Tabi kim hayatının aşkına bir şey olsun ister ki!! Neyse Cissy’si
şu anlık iyiydi. Belli de olmazdı. Oğlunun seslenişi ile düşüncelerinden ayrıldı.
-Baba! Nooldu anneme demeyeceğim ama niye oldu?
-Onu ben de bilmiyorum Draco. Siz ikiniz beni dikkatle dinleyin. Bu çok önemli.
-Vay, sen ne zamandan beri onu da sayıyorsun?
- Aslında hala karşıyım ama-
-Ayrılmayacağız BABA!
-Sana sözümü kesme dedim. Ailemiz asırlardır safkan kanı taşır ve
sevgili akrabalarımız da bu olaya sıcak bakmazlar. Hatırla aile kurallarımız.
Eğer sen ayrılmazsan onlar sizi ayırır.
-Üf ya şu aile de-
-Ãşt lütfen Draco. Baban haklı bir yerde. Benimle evlenirsen doğacak olan
çocuk melez olacak ve Hogwarts’da iken hep onları ezmiştin.
-Ama bu tamamen haksızlık ya!! Baba sen annemle nasıl evlendin?
-Nasıl nasıl evlendim?? :S
-Baya, yani aşk mı baskı mı zorunluluk mu?
-Bizimki aşktı sevgili oğlum. Neyse şimdi gidiyorum bir daha düşünün, dedi Lucius ve
gitti. Odada yalnız kalan Draco ve Hermonie şok olmuşlardı. Bunlardan onlara NEYDİ!
Aşkı hiç mi tatmamışlardı! Sessizce çıktılar odadan. Narcissa’nın durumu kötüydü birazcık.
Ama erkenden tespit edildiği için şanslıydı.
Narcissa gözlerini açtığı zaman başında en azından 10 kadar insancık vardı. Hepsi ona
neşe ile gülümsüyordu özelliklede sevgili eşi, Lucius. Doğrulamıyordu. Yüzünde en azından
40 tane yara vardı suçiçeği gibi. Kendi de sırıtıyordu. Sonra odaya başka birileri daha girdi.
Bunlar biricik oğlu ve onun sevgili Monie’siydi. Ona gülümsüyorlardı. Narcissa mavi gözlerini onlara dikti.
-Draco!
-Evet anne.
-İkinizde gelin bi. Korkmayın artık bulaşmaz. Ah yüzüm! Neyse Lucius size
bahsetmiştir o aile kurallarından Öyle değil mi?
-Evet. Bahsetti, ama bu haksızlık.
-Evet haksızlık tatlım ama siz ayrılmazsanız türlü yollarla sizi ayırırlar. Yani hiçbir safkan
adının meleze inmesini katiyen istemez.
-Ne yazık ki evet! Neyse senin dinlenmen gerek anne. Biz şimdilik gidiyoruz, dedi Draco ve
