Dazai Osamu ve Chuuya Nakahara'nın başrolü aldığı bir fan hikayesidir. Uyarılar:
• Yaoidir. (Eşcinsel içerik içerir ve homofobiklere uygun değildir.)
• Asıl manga/animedeki kurguyla farklılık gösterebilir. Olay ve zaman değiştirilecektir.
• Animeyi...
"Ve işte köşeye sıkıştın, Dazai Osamu," dedi iri cüsseli adam. Arkasına sıraladığı iri adamlarıyla beraber silahlarını çıkardılar ve Dazai'ye doğrulttular. Onu çıkmaz bir sokağa sıkıştırdıklarını varsayıyorlardı. Karanlık bir tünele girmişlerdi ve tünelin sonu inşaatlardan ötürü kapalıydı.
Dazai ise son derece sakindi. Hiçbir tepki vermeden, gözünü adamların üstümde tutuyordu. Hatta yüzünde ufak bir gülümseme bile vardı.
"Neden gülüyorsun!?" diye haykırdı adam. "Birazdan öleceksin!"
Dazai iç çekti, "Asıl köşeye sıkışanın kendiniz olduğunu görememeniz çok acı."
Adamların kaşları çatıldı. "Ne demek istiyorsun?"
Dazai bir şey söylemek yerine, sadece parmağıyla arkalarını işaret etti. Adamlar arkalarını döndüklerinde, tünelin girişinde duran ufak çocuğu gördüler. Cüssesi oldukça zayıf görünen ve savaştan çok giyimine önem vermiş gibi duran çocuk, yüzündeki alaylı gülümsemeyle onlara bakıyordu. Kızıl saçları üstüne yerleştirdiği şapka ve omzuna gelişigüzel yerleştirilmiş montuyla tarzı ilgi çekiciydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Planın bu çocuk mu?" dedi adam. Gülmeye başlamışlardı bile.
"Anlaşılan henüz ismimi bilmiyorlar," dedi kızıl saçlı çocuk. "Ben Chuuya. Chuuya Nakahara."
Ve aniden adamların yüzündeki gülümseme söndü. Liman Mafyasındaki usta dövüşçü, bu çocuk muydu? En öndeki adam, arkalarındaki Dazai Osamu'yu unutarak hızla parmağını Chuuya'ya çevirdi, "ATEŞ!" Adamları sözünü ikiletmeden hızla silahlarını ateşlemeye başladı. Chuuya ufak bir kurşun yağmuruna tutulurken Dazai kılını bile kıpırdatmıyordu. Chuuya öyle hızlıydı ki, onu görmek mümkün bile değildi. Kurşun yağmuru sona erdiğindeyse Chuuya görünürde yoktu.
"Nerede!?" diye bağırdı adamlardan biri. Hepsi korkuyla etrafına bakmaya başlamıştı. Dazai ise hala sakinliğini koruyordu.
"Bir dahakine köşeye sıkıştıracağınızı iyi seçin," dedi Chuuya. Sesi yukarıdan geliyordu. Adamlar büyük bir şaşkınlıkla yukarı baktıklarında, tavanda yerçekimine meydan okuyan çocuğu gördüler. Henüz "Nasıl?" diye bağırmışlardı ki, Chuuya elindeki metal sopayla beraber adamların üstüne atladı. Adamlar tek bir darbesiyle yere çakılırken Chuuya dizlerinin üstüne dengeli bir şekilde düşmüştü.
Dazai, sonunda hareket etmeyi tercih ederek Chuuya'ya yaklaştı ve elini uzattı. Chuuya uzatılan eli tutarak ayağa kalktı ve konuştu, "Başını belaya sokmayı ne zaman keseceksin? Seni kurtarmaktan sıkıldım."
Dazai güldü, Chuuya onu kurtarmıyordu. Ama kurtardığına inanması sorun değildi. Dazai Chuuya'yı savaşırken izlemeyi seviyordu. Özellikle kendi için çırpındığında Chuuya'nın heyecanlı bir televizyon şovundan farksız olduğunu söylüyordu. "Affedersin, dikkatsizdim."
