Remember Me (Soukoku)

7: Beni Hatırlayacaksın

Not:

Bu 6. bölümden bu bölüme kadar geçen süreç, Dazai ve Chuuya'nın canım cicim dönemleriydi ve ben atladım ehueheu. Şaka bir yana, atladım, çünkü daha sonra vereceğim. :') Şimdi dört ay falan sonrasındayız!

DÖRT AY SONRA

"Ne demek istediğinizi anlamıyorum!" diye bağırdı Chuuya. "Mori-san, Dazai ayrıldı da ne demek?! Gitmesine nasıl izin verdiniz?"

Ve Chuuya, ilk defa böyle nefessiz hissediyordu.

"Üzgünüm, Chuuya. Bu onun tercihiydi," diye açıkladı liman mafyasının lideri.

"Hayır, hayır, hayır..." Chuuya başını olumsuz anlamda sallayarak şaşkınca lidere baktı. "Neden... Neden gidiyor? Sırf o Oda denen adam öldüğünden mi?!"

Anlamıyordu. Dazai ile son dört aydır fazlasıyla yakınlardı. Sadece birkaç kez öpüşecek kadar ileri gitmişlerdi, evet. Ama sık sık gece buluşmaları, randevular ve ortak görevler yaşamışlardı. Birbirleri için yaşamaya başlamışlardı. Ama şimdi, Dazai aniden mafyadan ayrılma kararı almıştı. Üstelik bu kararını Chuuya ile paylaşmamıştı bile! Öylece çekip gitmişti. Öylece... Onu bırakmıştı.

Chuuya bunu kabullenmek istemiyordu. Dazai'nin şu tuhaf herif yüzünden onu ve mafyayı bırakmasını algılayamıyordu. Dazai'yi tam anladığını sandığı anda, şimdi yine her şey yıkılıvermişti.

•••

Mafya üssünü terk etti ve evinin yolunu tuttu. Yağmurlu, çirkin bir geceydi. Hava oldukça soğuktu ve Chuuya parmaklarını da burnunu da hissetmeyi kesmişti. Zaten ne hissedebiliyorum ki şu an, diye düşündü.

Evine vardığında, henüz apartmanına giremeden bir el onu çekip duvara yaslamıştı. Karşısındaki şaşırmayacağı şekilde Dazai Osamu'ydu. Öfkeli gözlerini, uzun bedenin üstünde gezdirdi. Dazai'nin gözleri çok yorgundu. Chuuya ikisini de görebiliyordu. Çünkü sargı bezini çıkarmıştı.

Dazai, Chuuya'nın dolu gözlerini yağmurun altından bile fark ederek parmağını Chuuya'nın yüzüne ilerletti, "Dinle beni-"

Chuuya hızla Dazai'nin elini itti, "Uzak dur benden!"

Dazai şaşkınca küçük çocuğa baktı. Zaten yıkık kalbi, bir de en yakınlarından Chuuya'nın bu tavrıyla beraber parçalanıvermişti. Yine de basitçe vazgeçmek istemediğinden, Chuuya'ya aldırmadan konuşmaya devam etti, "Mafyadan ayrılmam yakınlığımızın bozulacağı anlamına gelmiyor, Chuuya, bunu biliyorsun!"

Chuuya dolan gözlerine rağmen alayla güldü, "Ne yakınlığından bahsediyorsun, Dazai?" Ellerini Dazai'nin göğsüne koydu ve onu geriye itti. "Ben çabaladıkça hep benden kaçtın. Birkaç öpücükle beni oyaladın ve... Şimdi de gideceğini ama hala sana bağlı kalmamı mı söylüyorsun?" Başını sağa sola salladı Chuuya. "Beni öylece geçiştirebileceğine inandıysan, yanıldın." Dazai'yi ittiği duvara yaklaştı ve yakasına yapıştı. Parmak ucuna kalkarak Dazai'yle burun buruna gelmeye çalıştı. "Bana yaptıklarını sana bir an olsun bile unutturmayacağım. Her ne pahasına olursa olsun! Nihayetinde elimde can vereceksin Dazai Osamu ve ölürken bile beni hatırlayacaksın."

Dazai normalde olduğu gibi hazırcevaplık yapamıyordu. Ya da mantıklı düşünüp Chuuya'yı derinden etkileyecek bir cevap da seçemiyordu. Donakalmıştı. Chuuya'nın gözleri duygu doluydu. Ama normalin aksine bu duygu sevgiden çok öfkeye benziyordu. Hem de öyle güçlü bir öfkeydi ki bu, Dazai Chuuya'nın bu bakışlarını düşmanlarına bile attığını sanmıyordu.

"Chuuya, ben..." diye açıklamaya başlamıştı ki, Chuuya yakasını bırakarak evine ilerlemeye başladı. Dazai arkasından kolunu uzatıp onu tutmaya çalışsa da güçsüzdü, onu yakalayamamıştı. Tıpkı Oda'yı durduramadığı gibi. "...Sadece iyi bir şeyler yapmak istemiştim."

•••