12 Drop Dead Gorgeous Men

Chapter 1

(Hindi ito ang first ever novel slash fan fiction ko. Meron akong isa pang account at puro story din. Malamang, wattpad ito eh. Salamat at nakarating ka dito. Medyo sabaw dahil walang inpirasyon.)

Chapter One: After Twelve Stressful Days

"Meeting someone new everyday is healthy. You just have to digest it properly."

--

'Pagod na pagod na ako!'

Yan ang isinisigaw ng isipan ni Kirstine. Paano ba naman? Labing-dalawang araw simula ng pinalayas- este pinaalis sa bahay nila na maaring matawag din na mansyon ay nakikilala na nya ang mga makakasama nya. Ang mga lalaking makakasama nya. 

Tama ang nabasa nyo, LALAKI. 

Labing-dalawa lang namang lalaki ang makakasama nya sa condo na binili ng kanyang mga magulang. 

At ngayong kompleto na sila, lalong gumulo ang buhay ng dalaga. 

This is the thirteenth day since she was thrown out of there house. Everyday, she pouts. Everyday, a guy knocks at her door and will tell her that he will be her roommate sent by her parents. She rolls her eyes and let the stranger come in. 

And the fact that it happens everyday, she got used to it. 

At ngayong thirteenth day, she is waiting for someone to knock but no one did. 

Napakunot naman ang noo nya. Tumayo sya sa kinakaupuang couch nya at lumabas ng unit nya. Nakita naman ito ng mga lalaki at pinabayaan lang nila. 

Nasabi ko na bang nasa 30th floor sila? Ayan, at least alam nyo na. 

Bumaba na sya ng elevator. Pagkababa nya ay pinuntahan na agad nya receptionist area. 

"Miss, may naghahanap po ba sa akin? 3012 po. Meron po ba?" Agad nyang tanong sa babae.

Bahagyang umiling naman ang babae. "I'm sorry Miss. Wala po eh. No one asked for your room for today Miss." Sabi nya at ngumiti din. 

"Ahh. Okay. Thanks." Tapos ay umalis na si Kirstine. 

Habang lumalakad sya ay tataka ito. 

'Bakit walang nagpuna ngayon? Pahinga ba nagyon?' yan ang tanong na namumuo sa isipan ni Kirstine. 

"Kirs!! Wait lang!" sigaw ng isang lalaki na itago na lang natin sa pangalang Chanyeol.

Agad namang tumingin si Kirstine at para bang namumukaan nya ang lalaki. 

Kirstine's POV

Bakit walang nagpunta ngayon? Pahinga ba ngayon? O baka naman, wala pa silang nakikita? 

Ewan. 

Pero parang hinahanap hanap ko yung pagka-inis ko sa mga lalaing pumupunta sa unit ko. 

Ay ew--

"Kirs!! Wait lang!" 

Ay putek. Makasigaw naman!

Nilingon ko sya at parang namumukaan ko sya. 

Tama. 

Isa sya sa mga lalaking kasama ko sa unit ko. 

Yung nga lang. I can't remember his name. 

Twelve sila at imposibleng matandaan ko yun lahat in just a day. 

But it's twelve days since the first day we met. 

"Bakit?" tanong ko sa kanya. 

"Eh kasi, bigla ka na lang lumabas. PInigilan nila akong lahat pero nagpumilit ako." Tapos napakamot sya sa batok nya. "Atsaka, nung lamabas ka kasi, blanko yung expression mo. Kaya naman sinundan na kita." sabi nya tapos parang nahihiya pa pero hindi mo matatanggal ang ngiti sa mga labi nya. Siya yung lalaking kahit anong laki ng problema, nakukuha nyang ngumiti pagkatapos umiyak. 

"Sorry." yumuko at at binulong iyon pero parang narinig nya ata. 

"Hindi mo naman kailangan mag-sorry eh. Wala kang kasalan-"

"Napag-alala ko kaya. Yun yung kasalanan ko." sabi ko habang pininpilit ang ngiti ko. Inaangat ko naman ang ulo ko. 

He cupped my face. "Don't fake your smile. Hindi bagay. When you smile, dapat real. Parang nesfruta. Kitang-kita, real na real." Sabi nya tapos Natawa naman ako dun. 

"Ayun! Ngumiti din! Nesfruta lang naman pala katapat mo eh!" Sabi nya ng naka-ngiti! Ano ba nga ba?

Teka-teka! Hindi ko alam name nya!

Chen o Chanyeol? Alam ko kasi letter C! Eh alin dun?

"Ikaw si Chen diba?" tanong ko. Hindi parin ako confident sa sinabi ko. Huhu naman eh!!

Nawala naman bigla yung ngiti nya. Oh-uh! Mali. 

"Ganun na ba ako kapangit?" tanong nya. Uwaaaa~~ Kasi naman eh!!

"Sorry. Hindi ko lang talaga alam kung sinno si ganito, si ganyan. Eh kasi naman ba't ang dami nyo?" May nakuha naman akong sagot. Isang malakas na tawa lang naman!

"Pfft. Okay.. Ahahha.. Tara na sa taas... Ahahah! Nagluto si D.O!! Ahahahah!!"

Hindi na ako sumagot at dumeretso na lang sa elevator. Kasi naman eh!! Pinagtitinginan na kami ni Chanyeol (?) dito sa lobby! Urgh!

"Oy, hintay!" sabi nung elf ay este Chanyeol pala sa likod ko. 

Hindi ko na sya inimik at dumeretso na ako sa unit ko. 

O to the M to the G!

Nagkalat ang mga lalaki!

Sa sala. Sa kitchen. Sa veranda. Sa Dining. 

Isang malaking OMG!!

"Oh, nagbalik na pala ang reyna't prinsepe eh! Kompleto na tayo mg prinsepe! Nandito na reyna natin! Pwede nang kumain!" pagbubunyag ni Chen. Ngayon kilala ko sya kasi nakasulat yung pangalan nya sa shirt. Pati yung iba. Ganun din suot nila. 

Bakit ganun? 

Kapag nakikita ko silang magkakasama, naalala ko yung unang beses na nagkakita-kita kami isa-isa.

I always remeber my twelve stressful days meeting those twelve dead drop gorgeous men standing in front of me. 

-- E N D    O F   C H A P T E R   O N E --

As what I wrote earlier na sana eh nabasa nyo, HINDI ITO YUNG FIRST NOVEL KO. 

Actually, it's my fourth. 

This is my second account. 

Secret ko na lang muna yun Okay? 

Thank you dahil naka-abot ka dito!! 

Salamat po. 

Vote ang comment po para malaman ko yung feeling nyo. 

I'll tell you po next chapter kung bakit si Yeol yung una kong ginawang ng convo with the girl. 

:) 

Sweet Dreams!!