KLAUS
Bana kızgın olduğunu biliyorum.Onu kırdıgimi da biliyorum ama lanet olsun ki suan nerde ve ne yapıyor bilmiyorum.Saatlerdir ona ulasmaya calisiyorum neredeyse polise haber vermek uzereyim.Kaybolmadigini benden kacmak icin uzaklastiginin farkindayim.Elenayi sıkıştırmalarımda pek yanıt vermedi.Ya gercekten o da nerde oldugunu bilmiyor ya da sevgili arkadasi tarafindan yerini soylememesi icin cok guzel ikaz edildi.Bilmiyorum lanet olsun ki bilmiyorum.Tekrar ve tekrar Caroline'yi aramaya devam ettim pes edip acacagini biliyordum ve pes etti de.
"Caroline" dedim telasli sekilde.
"Efendim" dedi oldukca soguk sesiyle.Bu benim Carolinem degil.
CAROLİNE
Telefonu actigimda kalbim deli gibi carpiyordu.Ama her seye ragmen soguklugumu koruyarak "Efendim" dedim.Klaus telefonu acmami beklemiyordu hatta bende pek acacagimi sanmiyordum ama sonuc ortada dayanamadim.Kendimi bir ara bu konuda egitmeliyim.
"Seni merak ettim." Dedi ses tonundan telasli oldugu cok acikti.
"Merak etme." Sinirlenme Caroline yada sakin aglama.
"Caroline ozur dilerim soylediklerim cok yanlisti ama kendimi kaybettim ." Dedi hızlıca.Evet biliyorum uzgusun ama bende uzgunum hemde senden daha fazla.
"Iyiyim Klaus bu yuzden merak edip beni bir daha arama" dedim konuyu alakasiz bir yere cevirerek.Bana cevap vermesine izin vermeden telefonu kapattim.Bu ben degildim icimdeki asik Caroline onu affetmem icin deli gibi bana yalvarirken ben Klausa yaptigim gibi onu tersliyordum.Arkami donup tum telefon gorusmeme sahit olmus Enzo'ya baktim.Acimayla karisik alayci gozleriyle bana bakiyordu.
"Belki de onu affetmelisin" dedi gozlerinin aksine sesi gayet samimiydi.
"Belki de isime karismamalisin." Dedim alayci sekilde.Birde seninle ugrasamam inan Elena senin ustledigin iyi arkadas rolunu coktan ustlendi.
"Caroline ne yasadigini bilmiyorum.Belki cok kizginsin kirginsin bilemiyorum.Sadece seni uyariyorum hic bir sey icin gec kalma.Cunku ben o hatayi yaptim.Gururum yuzunden ona gec kaldim ve bir daha zatdn hic bir sey icin acele etmedim."dedi gulumseyerek kendi acisini ortmeye calisiyordu.Seni dramatik hikayeni dinlerdim ama su an kendime acimakla mesgulum.Belki daha sonra...
Iki gundur Enzo 'da kaliyordum.Klaus aramaya devam ediyor ve benden cevap alamiyordu.Aslinda sadece Klaus degil Elena Stefan'a da cevap vermiyordum.Sadece Enzo'yla konusuyordum.Iki gunde ona bakis acim degismisti..Kesinlikle mimarlik degil psikoloji falan okumaliydim.Iki gun onceye gore daha yumusamistim ama bu telefonlarini acacagimi gostermiyordu.Birden yumruklanan kapinin sesiyle irkildim.Kesinlikle bu kapi calis falan degildi hatta biraz daha acmazsam kiracakti.Enzo'dan once davranip kapiyo actim ve tahmin edin kim cikti?Dogru tahmin.Klaus ve onun ofkeden deliye donmus gozleri.
"Bu kadar simariklik yeter Caroline eve gidiyoruz." Dedi bilegimden tutarak.Sana da merhaba kocacim bende seni ozledim.
"Birak beni diye bagrindim." Bilegimi ondan kurtarmaya calisiyordum ki Enzo mudahale etti ve beni kendine dogru cekti. Bu hareket karsisinda iyice sinirlenmisti.Enz'ya oyuncagini calmis gibi bakiyordu.
"Caroline senden defalarca ozur diledim.Bu neyi degistirdi.Biraz daha rahatlamana sebeb oldu mu.Senin yerine ben cevap veriyorum hayir." Dedi tislayarak.Tamam sinirli Klaus ile daha once karsilasmistim ama bu o degildi.Bu Klaus degildi.Ben bu adami tanimiyordum.
"Biliyor musun beni ne mutlu ederdi?Su an beni rahat birakip gitmen.Eger olur da eski haline geri donebilirsen geri donersin ve seninle adam akilli konusuruz ama bu halde degil." Diye bagrindim.Aferin kizima.Sana alkis daha fazla kizdirdin onu.Şaskinliga ugramis sekilde bana bakti.
"Beni delirten sensin Caroline.Dogru duzgun bile tanimadigin bir adamin evindesin ve ben senin icin telastan olurken sen burda keyif catiyordun." Dedi tukururmuscesind.Keyif catmak mi ?Ben? Ben buradan seni ozlemekten òlüyordum.
"Bencilsin Klaus sadece kendini düsünüyorsun.Belki de her sey hataydi.Senle ve ben belki de hataydik." Dedim ofkeme yenik düşerek.Bunu dememeliydim.Demek ki insan gercekten sinirlenince kendinde olmuyordu.Klaus geriye doğru bir kac adim atip yüzüme baktı.Özür dildmdk istedim ama dedigi gibi onu rahatlamayacakti.Bana dogru son kez bakti ve arabasina dogru yurumeye basladi.Arabanin lastikleri yolu inletirken ben de gec kaldiğım adamin arkasından oylece baktim.
Saatlerdir bende ona ulasmaya calışıyordum.Klaus'a hak veriyorum bu his berbat.Birileri icin delice telas yapmak.Sabaha karsiydi ve bende delirmek üzereydim.Elimdeki telefon inlemeye basladi.Tanimadigim numaraydi.Aceleyle açıp cevap verdim belki Klaus'tan haber vardır.
"Caroline ben Cami.Biliyorum benim sesimi duymayi istemiyorsun ama bu durum acil.Klaus kaza yapti ve merkezde ki hastanedeyiz.Telas yaptirmak istemem ama durumu kötü.Acil gelmen lazım." Dedi tek nefeste.Sesi aglamakli geliyordu.Daha sonra bir seyler daha geveledi ama pek ne dedigini anlayamadım.Su an aslında hic bir sey algılayamiyordum.Ne telefonda ki Cami'ye ne de uyanip yanima gelmis ge sürekli ne oldu diye soran Enzo'ya.Her sey benim yüzümden.Onu kaybedemem.Buna hazır degilimm.
Telefondan yazdim ve yazim hatalarimin oldugunun farkidayim pek icime sinmedi bu bolum hatta guzel bile olmadi ama sizi bekletmek istemedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Evlen Benimle!
FanfictionEn kötüsü de ne biliyor musun? Ben ona güvendim, inandım. Bundan sonra kimseye güvenemeyeceğim.En azından onunla tanışana kadar öyle hissediyordum.
