Bilmiyorum (Marichat) ✔️

11. Bölüm: Bir Saat Uğraştık Teklif Yaptık

'Efendim?'

'Benimle dans eder misin?'

'???😮😦'

'Tamam tamam, çıkma teklifi etmemi beklediğini biliyorum işte bu yüzden sana şaka yapayım dedim. Gerçek sorum: Sayın Marinette Dupaing-Cheng, karşınızda duran, fevkalade yakışıklı ve sizi deli gibi seven ve... yeterince abarttım bence, çocukla resmien çıkar mısınız?'

'...?😑(dead)'

'Marinette? İyi misin? Şurda bir saat uğraştık teklif yaptık lütfen anı bozmayıp şaşırma bölümünü bir kenara bırakıp evet der misin?'

'EVEĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞ ĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞT! (Bir yerden sonra kopyaladım yeter artık müzik dinliyorum şarkının başından beri gnin üstünde durup ğ yapıyorum yağ)'

'Sonunda!' dedi ve bana sarıldı.

'Ben git dersem bile, senden nefret ediyorum git başımdan ebesine kebap yedirdiğimin 100 sınavından bir puan düşürüp inadına e-okula 99 girdiğim desem bile beni terk etme olur mu?' (Chat'in Böceği okuyanlar anladı+gidip okuyun ikinci kitabı da var baya güzel (biraz fesat olabilir)+bakın reklam falan yapıyorum gidin hikayenizde beni de etiketleyin yeter be)

'Asla.' dedim. Sonuç olarak onu seviyorum.

'Sen de.' diye ekledim.

'Şimdi?'

'Şimdi... Saat kaç?'

'Saat... on.'

'Evet... saat onda ne yapılır?'

'Şahsen ben erken uyandığım için uyurum.'

'Doğru, ben de uyurum.'

'O zamam?'

'Uyuyalım.'

'Burda mı? Birlikte mi?'

'Artık çıkmıyor muyuz?'

'Hala anormal.'

'Peki... Gel o zaman.' dedim ve elinden tutup yatağa çıkardım. (Yatağı yukarda ya)

Adrien gömleğini çıkardı. (Beyaz olan [wtf başka var mı]) Ben zaten pijamalarımı giyiyordum. Birlikte yatağa yattık.

Ama uyuyamıyordum. Neden mi? Çünkü uykum yoktu. Genelde yorulmuş falan olurdum, yatağa girince hemen uyurdum ama bugün öyle olmadı.

'Adrien? Uyudun mu?'

'Hayır prenses, anlaşılan sen de.'

'Belki konuşursak uykum gelebilir.'

'Neyden konuşalım mesela?'

'Mesela en sevdiğin uğraş ne?'

'Eskrim yapmayı seviyorum.'

'Peki... Madem kontrbas çalmayı sevmiyorsun, klasik müzik sevmiyorsundur. Ne tarz müzik dinlersin?'

'Hmm... Pop dinliyorum herhalde.'

'Pop... Peki hep çalmak istediğin, sesinden hoşlandığın bir çalgı var mı?' (#enstrü bilmem neyi yazmaya üşenince yazar)

'Hep piano çalmak istemişimdir. Ama babam telli çalgı konusunda ısrar etmişti.'

'Piano çalmak... Biliyor musun ben piano çalmayı biliyorum.'

'Gerçekten mi? Bana öğretir misin?'

'Öğretirim tabi.😊'

'Başka sorun var mı?'

'En sevdiğin yemek ne?'

'Şimdi ne desem ki? Yemek seçmem.'

'Hadi ama, içlerinden biri en sevdiğin olmalı.' dedim uykusu gelmiş şekilde.

'Tamam. Pizzayı seviyorum. Ama ince hamurlu. Kalın hamurlusunu çekemem. Bir de ince dediysek de kağıt kadar değil. Ortanın bir incesi. Bir de ince hamur bari malzemesi bol olsun diye malzemeyi boca etmemek lazım. O zaman hamur yırtılır falan. Oh... canım çekti...'

'Hıhı.' dedim ye kendimi uykuya bıraktım. Ama bu soruların arkasında tabi ki muhteşem buluşma için olan hazırlıklarım vardı.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Respecto por todos vostedes, amor e desculpas.

Bu bölüm kısa. Gibi. Ama değil. Şimdi şöyle diyeyim 350 kısa, 400 iyi, 450 orta, 500 tam tadında, 550 işte senden beklenen, 600 uzun, 1000 sınırı aştın bro. En azından her gün bölüm attığım bu hikaye için. Nise işte.

450 kelime