Ufacık pençeler kaplanmış parmaklıklarla
Derme çatma bir bina
Bahçede bir çocuk oynamakta
Soğuk hava mesken tutmuş insanın tenini
Zebaniler beklemekte dış kapının önünde
Oysa ben bir çölün ortasında
Görüyorum Serap sadece
Gözlerimi kapattığım an Ateş ediliyor bedenime
Her milim kaplanmış kurşun ile.
Bahçede yerini almış o çocuk
Gökkuşağında bir renk
Ben ise
Siyahın dışlanmasına neden olan bir felek
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TOSKA
Poetryİnsan yaşadıklarını unutmaz. yaşantısında ki gülüşünü,sevincini,yıkılışını,acısını ve umutsuzluğunu. Unutuyormuş gibi yapar ve bir gün ortada bir sebep yokken ruhunda hissettiğin o acı;Aslında geçmişin yıkıntılarıdır. Toska budur. Aniden kalbinin de...
