Hiç sevmedi bu kız çocuğu,
Küçük ama acı dolu veda konuşmalarını.
Kaçıp kurtulmak isterken
Düşüyordu gözyaşların oluşturduğu gölete,
Oysa bu kız çocuğu,
Yüzme bilmemekte.
Şimdi çırpındıkça batıyor,
Boğazına kaçan her su damlası ;
Yüreğine bir kibrit daha çakıyor.
Ah bu masum güzelliğin simgesi,
Nasıl olurda düşer böylesine bir cehenneme?
Yüreği olmuş al al,
Oysa dışarısı buzdan bir heykel;
Öylesine soğuk,
Öylesine iç üşüten ,
Öylesine sevilmeyen ,
Şimdi bu kız çocuğu
Zehiri bulaşmış olan kelimeleri,
Gözyaşların acısı ile
Söylüyor bir nefeste.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TOSKA
Poetryİnsan yaşadıklarını unutmaz. yaşantısında ki gülüşünü,sevincini,yıkılışını,acısını ve umutsuzluğunu. Unutuyormuş gibi yapar ve bir gün ortada bir sebep yokken ruhunda hissettiğin o acı;Aslında geçmişin yıkıntılarıdır. Toska budur. Aniden kalbinin de...
