Kurtar Beni

Bizden biri

Deliler hastanesinin bir diğer deyişle tımarhanenin ikinci katındaydım. Diğer psikologların ve stajyerlerin fısıltılarını duyarak biraz kulak misafiri olmuştum.Fısıltılar şu şekilde idi:

''Yeni gelecek olan özel hastanın dosyalarını incelediniz mi?''

''Ben biraz baktım bir sürü mukaatı var ve bizler için sıkıntılı olucak peki hangimiz bu görev için seçileceğiz acaba aranızda gönüllü olan biri var mı?''

Tabikide topluluğun arasından sıyrılan deli cesareti olan bendim.Sesim koridorda yankılanacakcasına bağırdım.Ses tellerini bir ara kaybettin de bulup şimdi bunun sevincini mi yaşıyon lan salak.Sanırım evet!
Beni deli sikmişti.

''Ben!''

''Doktor hanım emin misiniz? Bu çok tehlikeli olabilir.''

''Neden emin olmayayım ki? Sonuçta oda bizden biri.Satürn'ün halkasına oturarak ayaklarını sallayan insan kılığına girmiş bir uzaylı olamaz sonuçta dimi.Oda insan ne kadar zor olabilir ki onu normal birine dönüştürmek? Sonuçta deli deliyi söker dimi.Onu bu hale ne getirdiyse onu bularak onu iyileştireceğim.Şu dosyayı bana da gösterseniz diyorum.''

Harikasın sipirmen dünyayı kurtardın.Neyse arkamdaki o beni garipseyen bakışları umursamayarak dosyayı elime alıp odamın yolunu tuttum.Odama girdiğimde kapıyı kapatıp kendimi o koltuğun önce soğuk sonra sıcak olan kollarına bıraktım.Dosyaları incelediğimde adının Ateş olduğunu öğrendim.Yirmi altı yaşında olan masum görünüşlü ama şiddet uygulayan bir parçalayıcı olduğunu öğrendiğim Ateş beni çok zorlayabilirdi ama başaracaktım.Dosyasının uçsuz bucaksız derinliklerine indiğimde ise bazı psikologların ona şizofren çoğu ise mazoşist olduğunu yazmışlar.Bazıları ise bence tamamen saçmalık olarak halk arasında çiftli kişilik bozukluğu olarak bilinen bipolar olduğunu yazanlar bile olmuş.Dahada büyük bir çoğunluğu ise ona teşhis koyamamışlar.Bunu Ateş geldiğinde anlayacağım.