Caught in the Middle

》☆Chapter 3☆《

Chapter 3: 1st Day Syndrome Squad

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

♡Nicalette's POV♡

"YOU/IKAW??!!!" Sabay naming ani nung makita na namin ang mukha ng isa't isa. 

Kung sinuswerte ka nga naman oo! Si Mr. Drunk pala to eh!

Ipinagpatuloy ko na ang pagpulot ng mga gamit kong nahulog habang ang may kasalanang nilalang naman na ito eh tinititigan lang ako. Di man lang ata marunong tumulong to eh!

"Oh Letlet ang aga aga namumulot ka ng kung ano dyan" boses lalaking tinig na nagmumula sa likuran ko. Parang pamilyar ah. Nilingon ko naman iyon at tumayo na tuwang tuwa.

"ANTOOOOOON!!!" Tili ko.

"Ano ba Let! It's Anthony hindi Anton! Kulit." Hehehe eh sa gusto ko anton eh xD di pa nasanay HAHAHA

Siya nga pala si Anthony Steven Austen ang kapatid/bestfriend ni Airia. Syempre ako den! \^0^/ hehehe papatalo ba ko? Isa siya sa apat na lalaking tropa namin na tamad magsipasukan tuwing first day. May mga first day syndrome ata sila eh? XD

Si Anton ang panganay sa kambal niyang si Airia pero talo paren siya pag bumunganga na ang kanyang kapatid.

"Ehem" singit naman ni Mr. Drunk.

Napatingin naman kami ni Anton sakanya. Bat di pa siya naalis? Anong hinihintay nun? Pasko?

"Oh Zekiel, kamusta kana bro?" Tanong ni Anton sakanya. Aba! Magkakilala sila?!

"Still the same." nakasimangot na sagot naman niya kay Anton. Wala man lang kabuhay buhay. Wala naman tong kwenta kausap xD siguro matutuyo lang laway ko sakanya eh.

Siniko ko naman si Anton na para paalahanan na andito pa ko tsaka yung mga gamit ko eh di ko pa nalalagay sa locker. Ang bigat kaya! Di man lang makaramdam ang mga to. Tss.

"Ouch, ano ba let?"

"Eh kung tulungan mo muna kaya ko bago ka makipag chismisan?" May pag ka sarcasm kong sabi. Bigat ohhh!

"Ay hehe sabi ko nga. Sige Zekiel kita na lang tayo ulit mamaya." Sabi ni Anton. Tinanguan lamang siya nito sabay talikod at umalis na. Wala man lang bye? O kaya sige? Ang ano naman talaga nun nakuuuuu!

"Ton, sino ba yun? Close kayo?" Tanong ko sakanya habang nilalagay ang mga iniaabot niyang libro saakin.

"Hah? Hindi naman. Captainball kasi siya sa basketball kaya kilala ko." Ahhh kaya pala. Nga pala, kasali kasi si Anton sa Varsity ng Basketball tsaka yung isa naming kaibigan na si Jaycee.

"Di ka ba naaano kausap yun? Parang hirap na hirap iangat ang panga niya eh. Tulungan kaya naten?" Napatawa naman si Anton sa aking sinabi.

"Bat ka ba tumatawa? Para kang baliw dyan" Nakasimangot kong tugon.

"Ano ka ba Nicalette! Sadyang ganun lang talaga yun. Pft! Siguro pag narinig ka nun patay ka HAHAHAHAHA"

"Ehh?! Bakit naman? Siya na nga yung tutulungan eh siya pa ang magagalit?" Inosente kong sagot. Totoo naman diba?

"Hindi mo siya kilala noh?" Tanong saakin ni Anton. Obviously not. Bakit? Ano meron sa lalaking yun?

"Hindi, bakit? Importante ba siyang tao para makilala ko?" Masungit kong tugon sakanya. Sira na ang umaga ko kainis!

"Seriously Nicalette nag aaral ka ba talaga dito?"

"Oo! Bakit? Sagutin mo na lang kasi yung tanong ko! Kung ano ano pa sinasabi mo ehhh!" Inip kong sabi sakanya.