labirent son isyan:yeniden ✓

Kurtarış

-Sayfa 293'den devam-
-
Newt berbat görünüyordu.Saçları yer yer yolunmuştu ve başında kırmızı izli kel noktalar kalmıştı.Suratı yara ve çiziklerle kaplıydı; tişörtü yırtılmış,ince bedeninin üzerinde güç bela duruyordu; pantolonu kir ve kanla pislenmişti.Sonunda Deliler'e teslim olmuş gibi duruyordu.

Ama Thomas'a,sanki bir arkadaşına rastlamış gibi bakıyordu.
Lawrence konuşuyordu ama Thomas sözlerini ancak algılayabildi.
"İyiyiz.Araba darmaduman oldu ama hangara kadarki son birkaç kilometreyi gidecektir."

Lawrence geri vitese takınca minibü beton duvardan sarsılarak uzaklaştı; kırık plastik ile metalin çıtırtısı ve lastiklerin gıcırtısı ortalığı çökmüş sessizliği yarıyordu.Oradan uzaklaşmaya başlayınca Thomas'ın beyninde adeta bir düğmeye basıldı.

"Dur!" diye bağırdı."Minibüsü durdur!Hemen!"
"Ne?" diye karşılık verdi Lawrence."Sen neden bahsediyorsun?"
"Durdur şu minibüsü!"

Thomas Newt'e kadar olan yolun yarısını yürüyüp durdu.Arkadaşı ile ilgili en kötü kısım gözlerindeki vahşilikti.Delilik o iki kanlı hastalık boşluğunda pusu kurmuştu.Bu kadar çabuk nasıl olabilmişti?

"Hey.Newt.Benim,Thomas.Beni hala hatırlıyorsun değil mi?"
Aniden Newt'in gözlerinde oluşan berraklık Thomas'ın az kalsın şaşkınlıktan gerilmesine neden olacaktı.
"Seni hatırlıyorum Tommy.Beni Saray'da görmeye daha yeni geldin notumu yok saydığını gözüme soktun.Tamamen delirmek için daha birkaç günüm var."
Bu sözler Thomas'ın moralini,arkadaşının acınası görüşünden daha çok bozmuştu."Öyleyse niye burdasın?Neden onlarlasın?"
Newt önce delilere ardından Thomas'a baktı."Gelip gidiyor,dostum bunu açıklayamam.Bazen kendimi kontrol edemiyorum ne yaptığımı farkında bile olmuyorum ama çoğu zaman beynimde bir kaşıntı gibi her şeyin ayarını beni rahatsız edecek kadar bozup öfkelendiriyor.

"Newt bu kez benimle gel.Hemen şimdi.Seni daha güvenli bir yere getirebiliriz.Daha iyi..."
Newt güldü ve bu sırada başı birkaç defa tuhaf bir biçimde seyirde."Git buradan Tommy.Defol."

Benimle gel diye yalvardı Thomas."Eğer kendini daha iyi hissettirecekse seni bir yere bağlarım."

Newt aniden öfkeyle sertleşti ve bağırmaya başladı."Hepsi senin suçun Tommy.O lanet labirenti yapmalarına izin verdin.Bizi kurtarabilirdin!O lanet yapımcıları durdurabilirdin!Ama hayır...Gene kahraman olmalıydın değil mi?Gene insanlar seni sevmeliydi değil mi?Söyle bana Tommy.SÖYLE BANA!"

Yalan söylüyor.Bunlar sadece kelimeler.Diye düşündü Thomas.

"Labirentte kendimi öldürmeye çalıştım o lanet duvarlardan birinin yarısına kadar tırmanıp aşağıya atladım.Alby beni buldu ve tüm kapılar kapanmadan Kayra'a sürükledi.Oradan nefret ediyorum Tommy.Her günün her saniyesi nefret ettim.Ve hepsi...hepsi senin suçundu!"

"Şimdi bunu telafi et!Ben o yamyam canavarlara dönüşmeden önce öldür beni!Yap şunu.Öldür beni!"

"Ben..Ben yapamam Newt."

"YAP ŞUNU!O LANET NOTU YAZARKEN BAŞKASINA DEĞİL SANA GÜVENDİM.TELAFİ ET!PİŞMAN OL!ÖLDÜR BENİ."

Sözleri Thomas'ı dehşete düşürdü."Newt,belki de biz-"

"Kes sesini!Kapa çeneni!Sana güvendim!Şimdi,yap şunu."
"Yapamam!"
"Yap!"
"Yapamam!"Newt ondan böyle bir şey yapmasını nasıl isteyebiliyordu?En yakın arkadaşlarından birini nasıl öldürebilirdi?"
"Öldür beni yoksa ben seni öldürürüm.Öldür beni!Yap şunu!"
"Newt..."
"Ben onlardan biri olmadan önce yap"
"Ben..."
"ÖLDÜR BENİ!" Ve sonra Newt'in bakışları,sanki son kez akıl sağlığını kazanmışçasına berraklaştı,sesi yumuşadı.
"Lütfen,Tommy.Lütfen."
Kalbi kapkaranlık bir cehenneme düşen Thomas,tam tetiği çekicek iken Lawrence'ın sesi duyuldu.

"ÇEKİL ORDAN THOMAS!"Thomas tam çekilirken Newt ayağa kalktı ve kurşun Newt'in bacağına geldi.

Newt bağırırken Thomas Newt'i yakaladı ve kollarından sürükleyerek araca doğru götürdü.

Lawrence kapıları açarak Thomas'a yardım etti ve Newt'i araca koyarak oradan uzaklaştılar...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
YAV BEN YAZARKEN MUTLU OLDUM YEMİN EDERİM.NEWT YAŞIYOR!OLLEY😍❤️