May'dan
Sabaha kadar o sarışın erkeği düşündüm. Ve "marinette " diye kime seslendi? Neden peşimden koştu. Marinette de kim? O marinette denen kız onun için çok mu değerli biri? Yoksa sarışının karısımıydı? V ve... ahh neden onu düşünüyorum ki?!
O onun özel hayatıydı.
Düşüncelerimden kurtuldum ve yatakta yan tarafıma döndüm. Kocama baktım. Uyuyordu. Elimle saçlarına dokundum. Yumuşacıktı. Elimi biraz daha saçlarında gezdirdim. Sonra elimle yanağını okşadım. Uzandım ve yanağına ufacık bir öpücük kondurdum. Sonra yataktan kalktım.
"Mhmm... may? Uyandın mı?"
Arkama baktım. Luka uyanmıştı.
"Evet hayatım uyandım."
Dolabıma baktım ve pembe gömleğimi ve beyaz dar paça pantolonumu aldım. Kocama yeniden döndüm.
"Odadan çıkabilirmisim hayatım." dedim.
"Neden ki ? "
"Giyineceğim!"
"Ahhh peki çıkıyorum. " dedi ve yataktan kalktı. Kapıda biraz durdu. Sonra kapıyı açıp çıktı.
Bende hemen giyindim.
"Luka'm gelebilirsin"
Luka'ya bunları söylememle hemen içeri girdi. O içeri girerken ben topuzumu bitirmiştim bile.
Luka arkamdan sarıldı ve açıkta kalan boynumu öptü.
"Luka beni bırakırmısın hayatım? Gitmem gerek. Hem seninde üstünü değiştirmen gerek "denim.
"Pekala..." dedi. Sesinden üzüldüğünü anlamıştım. Onu mutlu etmek için elimle anlını kapatan saçlarını kaldırdım ve anlından öptüm. Sonra geri çekildim. Odadan çıkmadan önce
"Akşam yemeğini bu sefer sen yapıcaksın luka. Geçen sefer ben yaptım." Dedim ve odadan çıktım. Merdivenlerden hızlıca indim. Kahverengi diz üstü botlarımı giydim. Beyaz çantamı aldım ve açık kahverengi montumu giydim. Evden çıktım. Paris'in sokaklarında geziyorum. Bir kafe gördüm. Hemen oraya girdim ve cam kenarındaki masalardan birine oturdum. Montumu çıkardım ve sandalyeme asım. Camdan o güzel paris'i izliyordum. Ayak sesleri geliyordu. Biri benim masama doğru geliyordu. Kafamı sesin geldiği yere çevirince şaşırdım. O sarışın erkek bana doğru geliyordu. Hemen karşıma oturdu.
"Siz o konserdeki sarışınsınız?" Dedim.
Gülümsedi.
"Ama beni nasıl buldun?"
"Pek zor olmadı aslında. Sadece gözlerinin içine bakmam yetti. Gözleriniz bana birini hatırlatıyor. Okadar eşsiz gözleriniz varki... maskeli olsanız da olmasanızda sizi tanıdım."
Yanaklarımın kızardığını hissedebiliyordum.
"Marinette ..."
Bir anda sinirlendim. Kaşlarımı çattım. Yanaklarımın kızarıklığı gitmişti.
"Afedersiniz ama sizi özel hayatınız beni ilgilendirmiyor! Ayrıca daha sizi tanımıyorum bile! Hem bu "marinette " de kim oluyor. Arabamın arkasından koşarkene de marinette dediniz şimdide. Ama bu 2 oluyor bayım! Lütfen beni birdaha rahatsız etmeyin!" Dedim. Tam kalıcakkene elimden tuttu.
"S sen marinette agreste değilsen kimsin?" Dedi.
Marinette agreste?
"Beni birisiyle karıştırmış olmalısınız." Dedim ve tekrar yerime oturdum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
◇Love me◇ 《♤adrinette♤》
Fanficneden bilmiyorum ama seni seviyorum hemde çok ama sandığın gibi değil arkadaş gibi değil sana aşık olmuş, sevmiş, arkadaşlıktan ötelerini hayal eden biri gibi ben sana aşığım sen bilmesende şu hayattaki tek dileğim seninde beni sevmen ama arkadaş g...
