0nly You

Destiny 4

"Letting go means to come to the realization that some people are a part of your history, but not a part of your destiny."

CHAPTER 4

Zahara Cesz POV

Na touch ako sa sinabi ni Gel, gusto ko tuloy umiyak, alam niyo guys siya nalang ang merun ako, magka babata kami sa cagayan, sabay kaming nag aral, nangarap, nag lovelyf kahit walang happy ending. Nitong college days mas naging close kami dalawa, lumayas kasi ako sa amin, alam niyo na family problem, simula noon sa kanila na
ako tumira.

Nilingon ko siya, nahimik lang siyang nag mamasid sa daraanan namin, hindi na siya nag sasalita, bored na seguro.

Pinag patuloy ko nalang ang pag mamaniho, dito naman ako magaling chos, dito siya magaling ang gawin akong driver, kidding aside, minsan nag dadrive naman tong kasama ko pero madalas tulog.

Papaliko na kami sa subdivision namin, ng may biglang humarorot na sasakyan, nabangga niya bumper namin, hindi ko na control ang manubela, kaya nag paikot ikot na kami, pilit kong tinatapakan ang preno, ng may sumonod namang nag mamadaling sasakyan ang bumangga samin sa likuran.
Wala na akong naalala kung ano ang sunod na nangyari. Basta ang naririnig ko lang ang tunog ng malakas na impact, ang pagkasira ng hood, pag talsikan ng windshield. Ang sakit ng buo kung katawan, para akong lasing hilong hilo ako, pero pilit ko pa ring binubuksan ang mata ko, si Gel, anong nangyari ka Gel, pilit ko siyang inaabot.

"Angel are you alright? ", I can't completely open my eyes, hinawakan ko lang kamay niya at pilit ginigising.

" Gel, gising ka na kailangan nating maka alis dito ", tawag ko ulit.

Hindi pa rin ito sumagot, kaya kinakabahan na ako, pilit kong tinanggal ang naka kabit ko pang seatbelt, kahit wala akong lakas. Inabot ko siya, nagulantang ako saking nakita, this can't be happening.

" Anybody help!! ", sigaw ko agad, fuck this shit, nanginginig buo kung katawan, Si Gel naliligo sa sarili niyang sugo.

" HHHEEEEELLLLLLPPPPP ", sigaw ko ulit pero wala paring tumulong samin.

" Angel!! Angel!! Angel wake up ", (tinapitapik nya mukha nito), still no response.

" Hey listen, babalikan kita hihingi lang ako ng tulong, please hold on for me ", mangiyak iyak akong lumabas, nanginginig pa ang paa ko, fuck this, i can't even make a step.

Takot na takot ako, this is bullshit, nasa lugar na kami na walang masyadong tao, wala na din akong nakikitang sasakyan na dumadaan. Yong CP ko, hinanap ko yong yong cp ko. arrggg wala ka talagang silbi, naibato ko ito, walang signal.

Sigaw ako ng sigaw, nawawalan na ako ng pag.asa. hindi ko na kaya pang magtagal, ang sakit na ng katawan ko, nang may marinig akong paparating, may sasakyan, kailangan kong makatayo, pero di ko talaga kaya nanginginig paa ko, nag patihulog ako sa upuan, kailangan kong gumapang, kailangan kong makahingi ng tulong, pilit kong inaabot ang trunk para makatayo, we need help to survive this shit.

Sumandal ako sa may trunk at winagayway ang aking kamay, para makuha ang attention ng driver. Huminto ka please i pled, kunting tiis nalang Gel, makakaligtas tayo.

Huminto ang sasakyan, isang lalaki, hindi ko na makita ang mukha niya, nanlalabo na ang mata ko,

" Please help my friend, she's inside ", huli kong nasabi bago tuluyang nag dilim ang aking paningin.

---------------------------------

Someone's POV