ÖZÜR DİLERİM, SANA AŞIĞIM

4.Bölüm

Ertesi gün..

Klasik Pazar günü. Kahretsin, program yapacak bir sevgilim bile yok. Annem mi, o da albüme bakıyor. Eski fotoğraflara bakıyor, babamla olan anılarından. Yazık kadın. Babamı çok seviyormuş. Ama o alçak adam terketmiş bizi dört yıl önce. Babam evi terkettiğinden beri hep ezilme duygusu vardı içimde. Güçsüzdüm. Bir anne ve baba bütündü. Bölünseler, diğer bağları da etkileyecekti. Bana da öyle oldu. Annem ile babam bölündü, ben de. Kendimde eksik bir şeyler hissediyordum. Nihayet bu hislerimi, İstanbul'a taşınmak ile yenebildim. Çünkü oradaki ortamdan kurtuldum, eski anıları hatırlatıyordu bana.  Babamla ilgili geçmişe dair ne varsa, sildim diyebilirim. Ben silebildim de annem, o çok seviyordu. Hem de nasıl. Ben de seviyordum babamı. Ama,unuttum. Daha fazla üzülmemek için belki de. Biliyorum, çok zor. Annemi, onu unutturmak için neler denettirmedim ki? Kafasını hep başka yerlere götürsün diye, neler yapmadık? Yine de yapamadı. Çok seviyordu. Çok.