Oh, nihayet zil çalmıştı. Bunalmıştım. Yine de sınıfta kalmayı tercih ettim. Çünkü Özge de sürekli teneffüslerde sınıfta kalıyordu. Yerinden kalkmıyordu bile. Herkes çıkmıştı. Özge en arka sırada, tek başına oturuyordu. Yanına gittim, oturdum. Gülümseyerek, "N'aber Özge?" dedim.
"Hiiç." Kafasını eğerek konuşuyordu benle. Bu kız, benle bile konuşurken başını eğiyorsa, bu denli çekingense.. Sanırım onu değiştirmem çok zor olacak. Ya, ben bu kızı niye değiştirmeye çalışıyorum ki? Neden böyle bir şey için uğraşıyorum? Uğraşıyorsun Rüya, uğraşacaksın. Çünkü bu kızın birilerine ihtiyacı var. Küçük bir şey gibi görünüyor aslında. Ama öyle değil. Özge.. Özge'de bir şey var. Okula geldiğinden beri böyleydi o. Ama özellikle şu sıralar çok ilgimi çekti. Aşık olmuştu. İlk defa böyle bir şeyle karşılaşıyorum. İçine kapanık, kimseyle konuşmayan, sessiz sakin, duygularını içine hapseden bir kız. Ve bu kız aşık oluyor. Tuhaf geliyor bana. Çok tuhaf.
Elleriyle sımsıkı sırasındaki defterini tutuyordu. Yüzü kızarmıştı. Allah'ım, sanki erkektim! Neden böyle davranıyordu ki? Sinirlenmiştim. İçimden sövüyordum. Sakin ol Rüya. İstifimi bozmadım. Yüzümdeki gülümsemeyi devam ettirerek sordum;
-Ee, neler yazıyorsun bakalım?
Yine başını eğerek cevap vermişti;
- Hiiç.
Ya sabıır! "Hiç" ten başka kelime bilmiyor muydu bu kız?
- Hadi ama. Neler yazıyorsun? Göster, ne olacak ki?, dedim
Oh, nihayet onu ikna edebilmiştim. Yavaşça açtı defterinin kapaklarını. O kadar yavaştı ki. Hani morgta ölen kişinin yakını olup olmadığına bakmak için kapağı usul usul açarlar ya.. Heh, aynı o yavaşlıkta açıyordu defterin kapaklarını. Uyuz olmuştum. Sonunda açmıştı. Baktım. Ne yazıyordu la orada? Okuyamıyordum. Doktor yazısı. Nasıl okuyayım ki?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖZÜR DİLERİM, SANA AŞIĞIM
أدب نسائي15 yaşındaki bir kızın ağzından.. Bir aşk hikayesi.
