Anonimim Olur Musun? || Texting

Otobüs

Medya, çok güzel bir şarkı ve temsili bir karakter yani o anki olayın temsilisi ıodıgjhgfı 

İthaf isteyenler yorum yapsın buraya 

İthaf,@1907_good_girl 💚

Şu anda ağzımda  helvamın tadını hissedebiliyordum. Kaderimde, heyecandan bir kafenin tuvaletinde heyecandan ölmek varmış demek ki... Kendimi korku filmlerinde elli saat yaratıktan kaçtıktan sonra tam çıkışı bulacakken öldürülen kız gibi hissediyordum. Kapıyı açıp buradan çıkabilirdim ama istemsizce duruyordum.  Tek yaptığım evdeki tüm yeşil zeytinin bittiğini gördüğümdeki gibi bir şokla bakmaktı. Ömer'in de benden aşağı kalır yanı yoktu, o da şaşırmıştı doğal olarak. Ama onun bir tepki vermesi daha kısa sürede. 

"Asude? Burada ne arıyorsun? " diye sorduğunda beyin hücrelerimin kimisi stresten intihar etmiş, kimisi de kendi aralarında bir şeyler düşünüp mantıklı cevaplar üretmeye çalışıyordu. 

Kendimi toplayıp olabilecek en mantıklı ama aslında mantıksız olan cevabı verdim. "Sadece buradaydım ve lavaboya gittim, farkında olmadan buraya girmişim."

Kaşlarını sorgular gibi kaldırdı,"Kapıdaki kocaman 'erkekler tuvaleti ' yazısını bile göremediğine göre gerçekten dalgın olmalısın ya da körsün."

Mantıklı konuşuyorsun.  Ne diyebilirim ki, o kadar çok çişim gelmişti ki filan mı desem? Hayır, bu sadece rezillik katsayımı artırır. Artık gökten, "bu bünyenin rezillik kotası dolmuştur,lütfen ek paket alın" yazısı çıkacak diye korkuyordum.  "Evet, körüm biraz," diyebildim sadece. Başını sallayıp ellerini yıkarken içimden neden burada olduğumu düşünüyordum. Gerçekten ben bile bilmiyordum şu an. Neden dün söylediklerim hakkında bir şey demiyorsun, gerizekalı. 

"Öm..." tam atağa geçecekken kabinlerin birinden çıkan adam ile sustum. Adam sert bir şekilde bana baktığında ben de korkarak gülümsedim. Tabi adam aksiyon filmlerindeki takım elbisesinin içinde tüfek taşıyan tiplere benzediğinden adama değil, aynaya bakıyordum. Adam, kınayan bakışlarını yollaya yollaya giderken ben de yüzümdeki o sahte gülümsemeyi sildim. Ömer'in kahkahasını duymamla bakışlarımı tekrar aynaya çevirdiğimde,  aynada göz göze geldik. 

"Ne gülüyorsun?" dediğimde sustu zorla. 

Bir anda ciddileşti, "Neden buraya geldiğini hala söylemedin?" 

Bir anlığına ben de neden burada olduğumu unutmuştum. Keşke şu anda telefonuma mesaj geldiği gibi beynime de X'den mesaj gelse. Garip bir şekilde mantıklı düşünüyordu ama onun yüzünden burada olduğumu düşünürsek mantıksızdı. Of, ne güzel evime gidip Avrupa Yakası'nın eski bölümlerini izleyebilirdim.  Burada yaptığım şeye bak. 

"Bir şey demeyeceksin gidiyorum, " deyip kapıya döndüğünde beklediğim vahiy geldi. 

"Var,demem gereken çok fazla şey var," dedim. 

Kapıyı kapatıp tekrar bana döndüğünde, başını salladı. "De, o zaman."

"En son dediğimde pek de önemsememiştin. Sadece merak ediyorum ama neyi merak ettiğimi bilmiyorum. " 

Derin bir nefes aldı, "Hastanede dediklerinden bahsediyorsan, eğer bekleseydin ne gibi bir tepki vereceğimi görürdün yani önemsemeyip önemsemediğimi de. Sen sadece kaçtın. Dün zaten kafam çok karışıktı Asu,babam ölmüştü bir de senin böyle şeyler diyeceğini beklemiyordum. Ne yapmamı beklerdin?" 

Dediklerinde o kadar haklıydı ki, sadece benden yardım istemişti ama ben onun yanında olmaktansa daha çok onun üstüne gitmiştim. Ama yapmak istediğim bu olmamıştı. Ben böyle yapınca da meydan Asiye bi sie'lere kalmıştı tabii. Yapmak istediğim bu değildi ama şu an kendimi suçlu hissediyordum. Berbattı. Neden sürekli böyle hissediyordum?