Zapomniany Przyjaciel >>Yoonmin<<

✴Dźwięk✴

☀☀☀

- Yah Yoongi przestraszyłeś nas wiesz? 

- Wiem Namjoon, nie powinienem dzwonić do was w nocy po pijaku -  odrzekł czarnowłosy nie odrywając wzroku ani prawej ręki od ważnych dokumentów, zaś w lewej trzymał telefon przez który rozmawiał ze swoim niezadowolonym przyjacielem.

- Nie tylko o tym mówię stary, gdy po tym chciałem się z Tobą skontaktować ty nie dawałeś żadnych oznak życia przez najbliższe trzy dni. Mało co z Taehyungiem nie zadzwoniliśmy na policje aby zgłosić twoje pieprzone zniknięcie - fuknął przez co młody Min cicho parsknął pod nosem, przypominając sobie dane trzy dni w których próbował wrócić do porządku i uniknąć ewentualnego kaca.

- Nie byłem w najlepszym nastroju, próbowałem wrócić do siebie - odpowiedział i zmarszczył brwi widząc pewne niezgodności dotyczące niektórych koncertów z kilku zespołów z jego firmy. I znowu będzie musiał wszystko poprawiać...

- Było tak od razu a nie chowasz się jak kret w swoim zamku. Ale tak poza tym to już wszystko w porządku? 

- Tak, wszystko w porządku - zapewnił, sam nie do końca wierząc w swoje słowa. Bądź co bądź czasami zdarzały mu się ataki paniki przez które tracił zmysły oraz niektóre wspomnienia wracały z jego dzieciństwa, pomimo wypitego alkoholu. I bądź co bądź nadal nie mógł sobie przypomnieć kim był chłopak z jasnymi włosami - Namjoon musze kończyć, zdzwonimy się później.

- Okey ale masz z nami w końcu wyjść i jakby się coś działo to dzwoń - odrzekł lecz Min przerwał połączenie, nawet się nie żegnając.

Nie że chciał się odciąć przez co nie spotyka się już z przyjaciółmi, tylko ostatnio nie miał na nic czasu. Prowadzenie dwóch firm, uczęszczanie na zajęcia (które i tak ostatnio opuszczał) oraz spotykanie się z tymi "debilami" aktualnie nie było zbyt możliwe. Yoongi musiał ciężko pracować aby jego firmy nie spadły z rankingów przez co nie miał zbyt wiele czasu dla siebie i innych - z czego Namjoon i Taehyung nie byli zbytnio zadowoleni. Tym bardziej Tae, który chciał się pochwalić idealną jak dla niego relacją z Jungkookiem albo Namjoon który mało co nie oświadczył się Seokjinowi.

Z nimi naprawdę nie było ani chwili spokoju.

Lecz z natłoku pracy wyrwał go dość donośny dźwięk własnego brzucha, przez co z głośnym westchnieniem wstał od swojego biurka, przy okazji opuszczając swój pokój w którym codziennie się zaszywał.

Przemierzał długi korytarz prowadzący do schodów lecz natychmiastowo się zatrzymał gdy usłyszał delikatny i dobrze znany mu dźwięk pianina. Odwrócił się jak poparzony wpatrując się w białe drzwi z małym napisem "nie wchodzić" zza których wydobywał się dźwięk. Było to dość niepokojące zwłaszcza, że w domu był sam więc poddenerwowany podszedł do białych drzwi łapiąc za znajomą klamkę lecz wtedy..

Wszystkie wspomnienia wróciły.

,,- Wiesz co -zacząłem- nie lubię gdy płaczesz.

- Przepraszam.

- Nie przepraszaj, słuchaj teraz masz mnie zaopiekuje się tobą jasne?''

Poczynając od tych z samego początku.

,, Bawiliśmy się codziennie w tym pokoju w wojnę, kosmitów a nawet Indianów"

Kiedy każdy dzień spędzali wspólnie.

,,- Nauczysz mnie grać? - zapytał młody blondyn.

- Na tym pianinie? 

- Tak.

- Jasne, chodź"

Zatrzymując się na tych, gdzie czarnowłosy był cholernie bezradny przez wypadek swoich rodziców.

" Jimin gdzie jesteś kiedy cię potrzebuje"

,,Obaj siedzieliśmy na dywanie, ja zapłakany i wtulony w blondyna, on spokojny próbujący mnie uspokoić po stracie rodziców"

,,- Chcesz zostać moim przyjacielem? 

- Chętnie"

Kończąc na nic nie znaczących i zapomnianych obietnicach.

,,Wrócę do ciebie obiecuje

Twój Yoongi"

Finalnie przypominając sobie imię najważniejszej osoby w jego życiu, którą niegdyś zostawił. Zaś łzy spływające po jego policzkach nie były nawet zauważone a chłopak tylko mocno zacisnął dłoń na białej klamce.

- Jimin..

______________________________________

I'm back now.

Trochę mi zajęło napisanie tego rozdziału, brak weny i czasu robi swoje. Sorry babies x

❌ 2 rozdziały do końca ❌

Love u all 

XXX