"Oh,Mika!" Mika kahve dükkanına girdiği an zil sinir bozucu bir sesle çaldı. Yoichi kasanın önünden ona baktı. "Günaydın!"
Dükkan geniş bir yerdi, Mika'ya göre etraf grinin açık tonlarıyla süslenmişti. Gerçek rengini merak etmiyor değildi.
"Pek iyi bir gün değil." Kasanın arkasına geçti. Ona ait olan önlüğünü alıp üstüne geçirdi. "Geç kaldığım için üzgünüm, ilk treni kaçırdım."
Yoichi gülümsedi. "Sorun değil, hepimiz bazen kötü günler yaşarız."
"O bazen benim için sıklıkla."
"Ve bazılarımız da bu günleri normalden daha çok sıklıkla yaşar." Mika iki saniyeliğine gülümsedi.
Buğulu aynanın karşısına geçti. Müşterilerin mızmızlanması üzerine saçlarını topluyorlardı. Mika dikkatlice uzun saçlarını geriye aldı ve kusursuz bir at kuyruğu yaptı.
"Hızlı ol Mika,10 dakikaya açıyoruz!"
"Tamam, geliyorum." Mika ona seslendikten sonra önlüğünün iplerini bağladı ve düzeltti.
Geri dönecekken gözü aynadaki yansımasına takıldı. Ona göre grinin çok açık bir tonu olan saçları ve beyaz rengi vardı. Gözleri ise yine grinin tonlarındaydı.
Renklerini merak ediyordu. Acaba çok bahsedilen maviye sahip miydi? Veya yeşile, sarıya?
Aslında biliyordu. Yoichi ona mavi gözleri olduğunu söylemişti. Mavinin ne olduğunu nasıl bilebilirdi?
Kendisi görmek istiyordu. Aynanın karşısından çekildi. Ne kadar kabullenmek istemese de görmek istiyordu.
Ruh eşini bulmak istiyordu. Renkler ve sevgi, hissetmek istiyordu.
"Pf,umurumda değil." Dükkanı açmak üzere geri döndü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Shitsumei | MikaYuu
FanfictionSoulmate Au Mika kendine itiraf edemese de renkleri görmek istiyordur, Yuu ise istese de bunu yapamaz.