ဒုန္း ..ဒုန္း....ဒုန္း....
Krist: P...က်ေနာ့္ကိုတံခါးဖြင့္ေပးပါ...P..ဟင့့္..ဟင့္ ..တံခါးဖြင့္ေပးပါPရယ္...ဟင့္..ဟင့္..
Sing-
မငိုနဲ႔. ..ငိုမေနနဲ႔Krist...မင္းငိုရင္ငါပိုခံစားရလို႔...မင္းကိုဘယ္သူ႔ဆီကိုမွအေရာက္မခံႏိုင္ပူး...မင္းကိုအဆံုး႐ႈံးမခံႏိုင္လြန္းလို႔ပါကြာ...ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္.. ..
ကြၽီ.. .
တံခါးပြင့္လာတဲ့ဆီက်ေနာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အိမ္ေဖာ္ေတ...က်ေနာ့္အတြက္စားစရာေတယူလာပီးေတာ့စားပြဲခံုေပၚတင္ေပးပီးျပန္ထြက္သြားၾကတယ္ .ဟက္...က်ေနာ့္ကိုအခုလိုပဲပိတ္ေလွာင္ထားၾကေတာ့မာလား...စားခ်င္ေသာက္ခ်င္စိတ္လဲမ႐ွိတာေၾကာင့္က်ေနာ္ေခါင္းအုံးေပၚသာမ်က္ႏွာအပ္ပီးငိုေနလိုက္တယ္....
Sing-
နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ည12နာရီတိတိ႐ွိပီ...က်ေနာ္ခုထိမအိပ္ႏိုင္ေသးပူး...မနက္ျဖန္ကိစၥအတြက္parနဲ႔marကိုခြင့္ေတာင္းပီးစီစဥ္စရာ႐ွိတာေတစီစဥ္ခိုင္းရေသးတယ္...မနက္ျဖန္အဆင္ေျပပါ့မလား....က်ေနာ္kristရဲ႕အခန္းကုိသြားပီးေသာ့ဖြင့္ပီးအသာေလးဝင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ခုတင္ေပၚမာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့kristကိုေတြ႔တယ္...က်ေနာ္သူ႔နားကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြားပီးေတာ့သူရဲ႕ဆံပင္ေလးေတကိုသပ္တင္ေပးပီးသူ႔ႏွဖူးေလးကိုခပ္ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္တယ္...ခေလးေလးကေတာ္ေတာ္ငိုထားတာပဲ..မ်က္လံုးေလးေတေတာင္ေဖာင္းအစ္ေနတယ္..ကိုယ္မင္းကိုေတာင္းပန္ပါတယ္...ကိုယ္အရမ္းအတၱႀကီးေနမိပီထင္တယ္ခေလးရယ္...ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္လို႔ပါကြာ...အဆံုး႐ႈံးမခံႏိုင္လြန္းလို႔ပါကြာ...
Krist-
အခုမွမ်က္လံုးပြင့္ကာ႐ွိေသးတယ္အခန္းထဲမာအလုပ္သမားသံုးေလးေယာက္ကအလုပ္႐ႈပ္ေနၾကတယ္...
Krist: ဟင္...ခင္ဗ်ားတို႔ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ...ဘာလို႔က်ေနာ့္အခန္းထဲမာ႐ွိေနျကတာလဲ...
