Sing-
က်ေနာ္ဧည့္ခန္းထဲမာစိတ္ညစ္စြာထိုင္ေနမိတယ္..က်ေနာ္အလုပ္ကိစၥေၾကာင့္Japanမာအစည္းအေဝးသြားတက္ရမယ္..အရင္းတုန္းကေတာ့အလုပ္ကိစၥေတကိုparပဲဦးစီးလုပ္ကိုင္ခဲ့ေပမဲ့အခုparကလဲအသက္ႀကီးလာပီေလက်န္းမာေရးအေျခအေနေတေၾကာင့္က်ေနာ္ပဲ့တာဝန္ယူရေတာ့မာေပါ့...ဒါေပမဲ့အဲ့ဒါကအရင္တုန္းကဆိုရင္မွန္ေပမဲ့အခုက်ေနာ္Kristနဲ႔ကေလးေလး႐ွိေနပီေလ..က်ေနာ္သူတို႔ကိုထားခဲ့ပီးမသြားႏိုင္ပူးဖစ္ေနတယ္...က်ေနာ္ဘာလုပ္ရမလဲ...ဘာလုပ္ရမလဲ...က်ေနာ္အေတြးေတကိုျပတ္ေတာက္သြားေစတာကေတာ့က်ေနာ့္ေက်ာေပၚမ်က္ႏွာေလးအပ္ပီးက်ေနာ့္ခါးေပၚဖက္တြယ္လာတဲ့လက္တစံုေၾကာင့္ပါ...
Krist-
P ...parတို႔နဲ႔သြားေတြ႔တာၾကာေနပီျပန္မလာေသးတာေၾကာင့္က်ေနာ္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာလိုက္ေတာ့Pကဧည့္ခန္းထဲမာထိုင္ေနတယ္....ဒီလူႀကီးျပန္လာတာကိုမ်က္ႏွာလာမျပပဲနဲ႔တေယာက္ထဲလာထိုင္ေနတာေၾကာင့္...
Krist: P...Pကလဲျပန္လာတာေတာင္က်ေနာ္ဆီတန္းမလာပဲ..ဒီမာဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ..
Sing: ဘာလဲPသြားတာခဏေလးကိုbabeကကိုယ့္ကိုလြမ္းေနတာလား..
Krist: လြမ္းတာေပါ့...
Sing-
က်ေနာ္ခေလးေလးေျပာတဲ့အသံေလးမာသူတကယ္ကိုက်ေနာ့္ကိုလြမ္းေနပါတယ္ဆိုတဲ့လြမ္းဆြတ္မုွေတပါေနတာေၾကာင့္အသံကခပ္တိုးတိုး
ဒီလိုပံုစံနဲ႔ဆိုကိုယ္ခရီးသြားရမယ္ဆိုတာဘယ္လိုေျပာရမာလဲခေလးရယ္..
Krist-
က်ေနာ္ေျဖပီးရင္ခြင္ထဲကိုအတင္းတိုးဝင္ေနတဲ့က်ေနာ့္ကိုPကေခါင္းလဲခပ္ဖြဖြပြတ္ေပးရင္းက်ေနာ့္နဖူးျပင္ကိုအနမ္းေတေႁခြေနတယ္...သိပ္ခ်စ္ရပါတယ္Pရယ္...က်ေနာ္ေလအခုေနာက္ပိုင္းဘာဖစ္မွန္းကိုမသ္ိပူး...က်ေနာ့္နားမာPမ႐ွိရင္အားငယ္လာသလိုလို...အိပ္ခ်ိန္ကလြဲရင္က်ေနာ္အျမဲလိုလိုPကိုပဲလိုက္႐ွာေနမိတယ္...ဒီလိုေတခံစားရတာက်ေနာ့္ဗိုက္ထဲကပိစိေကြးေလးေၾကာင့္ဆိုရင္ေတာ့ေသခ်ာတယ္ပိစိကသူ႔Daddyကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ...က်ေနာ့္ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိ္ုယ္ျပံဳးလိုက္မိေတာ့...
