Krist-
ေနေရာင္ျခည္ဖ်ဖ်သည္က်ေနာ္မ်က္ႏွာသိုလာေရာက္႐ုိက္ခတ္ေနသည္...သိုေသာ္က်ေနာ္မ်က္လံုးတို႔ဖြင့္၍မရ...ႀကိဳးစားရဖြင့္ေသာအခါမွစူးခနဲေသာအလင္းတန္ကိုျမင္ရသည္....က်ေနာ္အိက္ယာေပၚမွထကထိုင္လိုက္သည္...အခန္းထဲတြင္ဘယ္သူမွ႐ွိမေန....က်ေနာ္ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းသ္ိုခ်ိနဲ႔စြာဝင္ေရာက္၍မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ကာမွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ညကငိုထားေသာအ႐ွိန္ေၾကာင့္က်ေနာ့္မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္မာအလြန္ပင္မို႔အစ္ေနကာမ်က္ေပါက္ေတာင္အနည္းငယ္မ်ွသာပြင့္ေတာ့သည္.....က်ေနာ္ေရမိုးခ်ိဳးကာမနက္စာစားရန္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့လိုက္တယ္...ထမင္းစားဝိုင္းမာဟိုလူႀကီးႏွင္Witဆိုေသာလူႀကီးႏွစ္ကစကားတေျပာေျပာေန႐ွိေနသည္...က်ေနာ္ထမင္းစားပြဲမာဝင္ထိုင္ကာစားရန္ျပင္လိုက္ေတာ့အကုန္လံုးကကီဝီသီးေတပဲဖစ္ေနသည္...က်ေနာ္စားေသာက္ပီး၍ထမင္းစားဝိုင္းမွထကာ...
Krist: က်ေနာ္parparႀကီးတို႔စံအိမ္စီသြားလိုက္ပါအူးမယ္...
Sing: အင္းအာ့ဆိုလဲသြားေလ..ကိုယ္လိုက္.....
Krist-
က်ေနာ္ေျပာပီးတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္လွည့္ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္...သူက်ေနာ့္ကိုသြားခြင့္ေပးေပးမေပးေပးက်ေနာ္ဂ႐ုမစိုက္ပူး...က်ေနာ္သူ႔ကိုအသိေပးတဲ့သေဘာမ်ိဳးပဲ...သူနဲ႔က်ေနာ္ၾကားမႈေႏြးေထြးမႈ...မိသားစုစိတ္ဓာတ္..အဲ့လိုအရာေတမွမ႐ွိတာ....အဲ့ဒါေၾကာင့္တေယာက္သေဘာထားတေယာက္နားလည္ေပးရမယ္ဆိုတာက်ေနာ္တို႔ၾကားမွာမလိုအပ္ပူး......က်ေနာ္အေၾကာင္းတခုခုျပပီးMarတို႔ဆီမာတပတ္ေလာက္ေနအူးမယ္...အခုရက္ပိုင္းက်ေနာ္သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္ေသးပူး......က်ေနာ္ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ႔ေလ်ွာက္လာတာစံအိမ္နားေတာင္ေရာက္ေနပီ..က်ေနာ္စံအိမ္ထဲလွမ္းဝင္လိုက္ေတာ့...
ဝုတ္...ဝုတ္...ဝုတ္...
Krist: အားးးးးးးး.. .......
