small story//finn wolfhard,richie tozier,mike wheeler.

belooft[2] \\ mike wheeler

Je ziet mike en eleven ik de hoop van de mensen verdwijnen.
Je bekijkt al je vrienden.
Ze zijn allemaal plezier aan het maken.
Ze zijn allemaal aan het dansen.
Dan zie je mike en eleven.
Ze zien er gelukkig uit.
Mike leunt naar voren.
Dan geeft hij een kusje op elevens lippen.
Je krijgt tranen in je ogen.
Je neemt je jas en doet hem aan.
Dan loop je door de deuren naar buiten.
Je gaat zitten op een bankje.
Het is niet dat mike met eleven zoent.
Hij had gewoon belooft dat hij me niet zou vergeten.
Maar ik zag dat hij me helemaal was vergeten.
Maar dat kon ik niet.
Mike zal voor altijd in mijn hart en mijn hoofd zitten.
Ik kreeg hem er maar niet uit.
De tranen liepen nu van mijn wangen af.
Ik stopte ze niet.
Ik was alleen.
Niemand die me zag.
Niemand die om me gaf.
Ik was helemaal alleen.
Dat dacht ik toch.
Tot dat ik een arm rond mijn schouder voel.
Degene trekt me dichter tegen zich aan.
Ik hoor degene zijn hartklop.
Ik herken het geklop.
Mike wheeler had me vast.
Degene waarvan ik dacht dat hij me vergeten was.
Blijkbaar had ik het toch verkeerd.
Ik begin harder te huilen.
Mike: shh...ik ben hier nu, het komt allemaal goed.
Je knikt nee.
Je ontsnapt uit mikes grip.
Je veegt je tranen af.
Jij: je moet naar el.
Mike: ma-
Jij: je houd van haar.
Mike: ja-
Jij: mike, je hebt mijn hart al gebroken breek dat van eleven ook niet.
Je staat op en wandelt verder.
Je liet mike achter.
Niet omdat je het wou maar omdat het moest.
Voor eleven en mike.
Je kon hun geluk niet in de weg staan.
Je wandelt door het park.
Dat bracht je altijd tot rust.
Niemand kwam toch achter je zoeken.
Dus nu was je rustig.
Je loopt over het brugje dat over het meer liep, hier hadden jij en mike voor het eerste gezoent.
Je staat stil in het midden van het brugje.
Je kijkt naar het water.
Als je 2 armen rond je voelt.
Een stem die in je oor fluistert.
Mike: ik laat je nooit meer gaan.
Je draait je om.
Je wilt iets zeggen maar mike duwt zijn lippen op de jouwe.
De zoen is anders dan de andere.
Hij was niet kort en normaal.
Hij was vol met liefde.
Na even trekt mike weg.
Maar zijn handen blijven op je heupen.
Jij: ma-
Mike: el begrijpt het.
Je knikt.
Mike: dansen?
Mike steekt zijn hand uit.
Jij: graag.
Je neemt zijn hand vast.
Hij trekt je korter tegen hem aan.
Je doet je armen rond zijn nek.
En hij legt zijn handen op je heupen.
Jij: ik hou zo veel van jou mike wheeler.
Mike: ik ook van jou (j/n) wheeler.
Je moet blozen.
Je geeft hem nog een zoen.
Blijkbaar breekt mike dan toch geen beloftes.