Ako si Lea. 19 years old. Isang estudyante. Isang manunulat. Isang babae na nagmahal tapos niloko. Sabi nila may mga taong ipinagtagpo talaga pero hindi pinagtadhana.
Bakit ka ba magmamahal kung alam mong sa huli ay iiwan ka rin naman pala?
Bakit nga ba nagsusugal ang tao pagdating sa pag-ibig?
Maiibalik pa ba ang tiwala kapag ito'y nasira na?
Bakit nga ba nang iiwan ang isang tao kung sabi niya mahal ka niya?
Huwag mo nang ipagsisikan ang puso mo sa isang tao na ayaw naman sa'yo.
Ang pag-ibig, hindi mo alam kung kusang darating o talagang dapat mong habulin.
Masisisi mo ba ang tadhana?
Yung pagkakataong kung kailan ka pa naging handa, at saka ka pa kinalaban ng tadhana.
Kapag ba nagkatuluyan kayo ng taong mahal mo, happy ending na 'yun?
Minsan talaga, kailangan mo munang imulat ang mga mata mo at tumingin sa mga nakapaligid sa'yo, baka isa sa kanila ang taong nakalaan para sa'yo.
Move-on. isang simpleng salita. Salitang madaling sabihin pero ang hirap kung gawin.
Sa susunod na magmahal ka, magtira ka naman sa sarili mo 'wag yung todo bigay ka ng lahat, iba tuloy ang nakinabang.
Anong gagamitin mong panangga laban sa espada ng orasan?
Pagod ka na bang magmahal ulit? O sadyang hindi pa nagagamot ang durog mong puso?
Binayaran kita ng pagmamahal pero sinuklian mo ako ng sakit. Tama ako diba?
BINABASA MO ANG
Manunulat
RomansaSabi nila ang Pag-Ibig hinihintay yan, wag kang magmamadali kasi kahit ilang lalake ang manakit sa'yo darating at darating din ang tamang tao para sa'yo. Yung taong mamahalin mo hanggang sa wakas ng iyong buhay. Yung taong hindi ka sasaktan. At yung...
