Chapter 2

38 2 1
                                    

That Guy

Iniisip ko na isang panaginip lang lahat ng 'to, kung panaginip lang pala, sana matapos na.

I keep asking myself, "Why?". Bakit sa lahat ng tao, ako pa ang ginamit niya, ako pa ang niloko niya.

After I hear those words, umalis na ako sa harap niya. Hindi ko na kinaya. Non-sense naman kung sasampalin o susuntukin ko pa siya, wala namang magbabago sa nararamdaman niya para sa akin. Di ko na nga maisip kung paano ako nakauwi dito sa bahay eh, ni hindi man ako naisipang ihatid ng lalaking yun.

"I hate you Neil Silangcruz! Ang kapal ng mukha mong gamitin ako, ano ako isang laruan na pwede mong paglaruan?!" Pinagsususuntok ko 'tong unan na bigay niya sa akin. Eto na naman umiiyak na naman ako.

Yes. Tama si Ella. This is my unforgettable day. Fck. My unforgettable birthday.

It's already 3:01 pm at hindi pa din ako natutulog. Gusto ko na ngang iuntog yung sarili ko sa pader para matauhan na ako eh. Biglang nag-ring yung cellphone ko, may nagtext.

From: Babe.

Babasahin ko ba 'to? After 5 minutes na hawak hawak ko yung cellphone ko naisipan ko ng tignan yung text niya.

Babe: I'm sorry Denise. Di ako makatulog kasi nakokonsensya talaga ako. Sana mapatawad mo ako.

Aba'y gago. Mapatawad? Ang kapal naman ng mukha niya, after ng ginawa niya?! Puro siya sorry! Bwiset! Pero ang sakit sakit!!!

Hinanda ko na ang mala-nobela kong message.

To: Babe.

'Babe, alam kong--'

Delete. Delete. Anong babe? Ulit nga! Nagtype ulit ako.

'Gago kang hayop ka! Ma--'

Delete ulit. Teka, masyado naman atang harsh yun?

'I love you pero sinaktan mo ako.'

Ang panget naman! Masyadong madrama.Delete! Eto na talaga. Dito ko na ibubuhos yung emosyon ko! Type!

'Ang lakas naman ng loob mong sabihin na sana mapatawad kita? Akala mo ba ganun lang kadali yun ha? Sa loob ng apat na buwan na magkasama tyo, di ka ba nakonsensya that time? Ha? Gusto ko na ngang paulit-ulit kang sampalin, suntukin, kung pwede nga lang din patayin na kita ginawa ko na! Eh kaso kasalanan yun kaya hindi ko gagawin! Mukha ba akong laruan para gamitin mo? Ano ako barbie? Teka akala mo barbie ako no? Bakla ka no?! Siguro ipinagpalit mo ako sa bakla hayop ka! Hindi porket ikaw yung FIRST LOVE AT FIRST BOYFRIEND KO, SAYO NA IIKOT ANG BUHAY KO! HOY ANG KAPAL MONG HAYOP KA! DUN KA SA KUNG SINO MAN YANG BAKLANG YAN! SIGURO INSECURE SA AKIN YANG BAKLANG YAN KAYA INUTUSAN KA NIYANG SAKTAN AKO! LIGAWAN MO KUNG SINO MANG BAKLANG GAGONG YAN! MAGSAMA KAYONG DALAWA! BYE!'

"Kapagod mag-type." sabi ko sa sarili ko. Ang haba ng nobela ko eh. Ayan sending na. Sige, mabasa mo yan, manlololoko!

MESSAGE NOT SENT.

Okay. Binato ko na lang yung cellphone ko at umiyak ng umiyak.

Nakita ko yung gitara ko. Lumabas ako sa terrace na katabi ng kwarto ko. Umuulan. Sumasabay ang bawat patak ng ulan sa bawat patak ng luha ko.

I stram my guitar and started to sing.

"I'm standing on a bridge

I'm waiting in the dark

I thought that you'd be here by now

There's nothing but the rain

No footsteps on the ground

The True LiesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon