Yağmurun koluna girince kendimi çok tuhaf hissettim. İçim kıpır kıpır oldu kolunu tuttuğum elim uyuştu ve bir an burnuma gelen kokusuyla mest oldum.... Yoksa olmaz dimi yani olamaz ben....
Ne olamaz lan kız hemen hemen 1aydır hayatında bence sen bu kızı seviyorsun
Bi sus lan diycem ama galiba haklısın iç ses offfff....
Ben bunları düşünürken çoktan arabanın yanına gelmiştik. Dikkatlice yağmuru arabaya bıraktım ve arasıda bindirip kemerini bağladım.
Yolda ilerlerken aras " yağmur abla sen iyileşene kadar bizde kalsana lütfen beni kırma lütfen" diye ikna edici sesiyle konuşup masumca yağmura baktı.
Yağmur "şey...." dedi ve utangaç bir hali vardı. Bende yağmura Dikiz aynasından bakarak
"şey mey yok gel bizde kal hem sana daha iyi bakarlar şimdi seni eve bırakırsam tek başına kendine bakmasın hem"
diyip uzunca bir konuşma yaptım yapmasında ben niye böyle bir tepki verdim ben bile şuan kendi söylediklerimin şokundayım lan.
Yağmura baktığımda gözleri dolmuştu mırıldanarak
" ailemin olmadığını nereden biliyorsun?" diye sordu eee tabikide haklı olarak
" sen hastanedeyken ailene haber vermek istedim ve senin hayatını araştırınca ailenin olmadığını öğrendim." dedim
Yağmur mırıldanarak "evet ailem yok trafik kazasında onları kaybettim" dedi ve ağlamaya başladı.
Aras hemen araya girip "tamam o zaman daha fazla yağmuru üzme abi yağmur itiraz istemiyorum sende bizimle geliyorsun" dedi ve beni kurtardı aslanım.
Yağmur arasa gülümsüyerek "tamam" dedi.
O an içimi çok büyük bir mutluluk kapladı noluya lan bana ben mafyayım sert olmam lazımken yağmurun yanında yelkenler fora galiba...... Ahhh lanet olsun ben yağmuru seviyorum şimdi diyeceksiniz daha 1aydamı anladın bunu. Evet 1 ayda lan 1 ayda çoğu insanın aksine o yapmacık tavırları yok ve ben ona bu 1 aylık bir zaman diliminde fazlasıyla güvenmeye başladım. Heleki o arası sahiplenip koruması........
Sonunda eve geldiğimizde korumalar hemen gelip kapımı açtılar inip korumalar fırsat vermeden yağmurun kapısında açıp nazikçe aşağı indirdim ve yavaş yavaş eve yürümesine yardım ettim. Eve girince misafir odasına yağmuru bırakıp çıktım.
emreyi yanıma çağırdım emre benim çoçukluk arkadaşım ona baya güveniyorum şimdide korumalığımı yapıyor bir nevi sağ kolum emre yanıma gelince
" emre yağmur bundan sonra burada kalacak sahip çıkın zaten şerefsizler kızı benim sevgilim sanıyorlar ve sırf bu yüzden vuruldu" dedim emre bana sırıtarak
"tamam abi emrin olur" dedi ve gitti.
Bende eve grip yağmurun odasına ilerledim kapıyı tıklayınca ses gelmedi ve bende birkaç kez daha sert bir halde vurdum ama ses gelmişine korkup içeri daldım ve yatağa baktığımda yağmurun uyuduğunu gördüm ve sırıtarak ona baktım ve sessizce yanına gitip üstünü kapadım ve odadan çıkıp kendi çalışma odama gittim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
